© Greenpeace activists from the Netherlands, Germany and Denmark boarded two oil platforms in Shell’s Brent field in a peaceful protest against plans by the company to leave parts of old oil structures with 11,000 tons of oil in the North Sea. (c) Marten van Dijl
© Climbers, supported by the Greenpeace ship Rainbow Warrior, scaled Brent Alpha and Bravo and hung banners saying, ‘Shell, clean up your mess!’ and ‘Stop Ocean Pollution’. (c) Marten van Dijl
© Climbers, supported by the Greenpeace ship Rainbow Warrior, scaled Brent Alpha and Bravo and hung banners saying, ‘Shell, clean up your mess!’ and ‘Stop Ocean Pollution’ and ‘Shell, the Ocean is not your dump’. (c) Marten van Dijl
© Greenpeace activists from the Netherlands, Germany and Denmark boarded two oil platforms in Shell’s Brent field in a peaceful protest against plans by the company to leave parts of old oil structures with 11,000 tons of oil in the North Sea. (c) Marten van Dijl
© Greenpeace's second occupation of Shell's disused oil installation Brent Spar in 2 months. (Greenpeace 30th Anniversary Images) (c) David Sims.
© Dr. Christian Bussau onboard ARCTIC SUNRISE, North Sea. 1996 (c) Fred Dott
© Christian Bussau, Head of the Task Force Team Greenpeace Germany e.V. (c) Axel Kirchhof
دریا زباله دان شما نیست - مقاومت رو به رشد در برابر دفع پلت فرم بریتانیا
October 18, 2019
OSPAR ملاقات می کند – مقاومت رو به رشد در برابر دفع پلت فرم بریتانیا
"شل - دریا متعلق به شما نیست dump"
تقریباً بدون توجه به اخبار "بزرگ"، نمایشی در حال حاضر در دریای شمال در شمال شرقی جزایر شتلند و تنها 200 در حال وقوع است. کیلومتری سواحل نروژ. کشتی صلح سبز "Rainbow Warrior" با فعالان در دریای خشن شمال در محل است. آنها از صبح روز دوشنبه در میدان نفتی برنت تظاهرات کردند و از دو سکو از چهار سکوی شمال دریای شمال بالا رفتند و بنرهایی را بر روی برنت "آلفا" و برنت "براوو" با این شعار نصب کردند: "شل - دریا زباله شما نیست! ".
گرنپیس به آنچه امروز صبح در لندن بحث برانگیز شده است، اما مدتهاست تصمیم گرفته شده است، اشاره می کند: میدان نفتی برنت استثمار شده – مورد بهره برداری نفت بریتانیا. شل غول پیکر از سال 1976، همانطور که در مقررات بین المللی تصریح شده است، نباید به طور کامل برچیده شود، بلکه تا حدی به حال خود رها شود. مقاومت بین‌المللی در برابر این تصمیم قریب‌الوقوع برانگیخته شده است و پس از تئاتر برگزیت به آرامی در حال اوج گرفتن است تا به دومین مسئله مهم بین بریتانیای کبیر و بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا تبدیل شود. میدان نفتی برنت در قلب دریای شمال فرسوده شده، به‌طور کامل مورد بهره‌برداری قرار گرفته است و اجازه تولید نفت از نظر اقتصادی را نمی‌دهد.
اما به جای برچیدن. میادین نفتی که با میلیاردها سود در طول دهه ها کار می کنند و آنها را به شیوه ای مسئولانه از نظر زیست محیطی دفع می کنند، گروه بریتانیایی شل در حال آماده شدن برای ترک بخش هایی از تاسیسات تولید دریای شمال در دریای شمال با قانون انصراف از سوی دولت بریتانیا است. . اگرچه سکوهای برنت "براوو"، "چارلی" و "دلتا" در بالای سطح دریا قرار است برچیده شوند، اما سازه های زیر سطح دریا که باید رها شوند، بمب ساعتی برای محیط زیست هستند.
< div>
به گفته شل، 42 مخزن نفت غوطه‌ور به ارتفاع حدود 60 متر وجود دارد که حاوی بیش از 11000 تن نفت است. وقتی مخازن و محفظه ها خورده و پوسیده شوند، این مقدار نفت به دریا ریخته می شود. پیچیده و گران قیمت دکتر کریستین بوسائو از Greenpeace Hamburg یک زیست شناس دریایی است و دارای دکترای زیست شناسی اعماق دریا است. او متخصص در این امور است و فعالیت خود را به عنوان فعال صلح سبز در سال 1995 با تظاهرات علیه غرق شدن سکوی تانک "برنت اسپار" در پوسته اقیانوس اطلس شمالی آغاز کرد. شرکت نفت بریتانیا قصد داشت «ضایعات» خود را در عمق 2000 متری آب دفع کند. بعد از اینکه شرکت نفت با موفقیت مجبور شد به طور منظم «برنت اسپار» را از بین ببرد.
تقریباً دقیقاً 25 سال بعد، دکتر بوسائو به اقیانوس اطلس شمالی بازگشته است: بوسائو بهانه‌های شرکت‌های چندملیتی را نمی‌پذیرد: "گروه شل بر تولید نفت فراساحلی با درجه دقت بالا و تحت سخت‌ترین شرایط مانند هیچ شرکت چندملیتی نفتی دیگری مسلط است. و دفع حرفه ای این ضایعات تولیدی باید مشکلاتی ایجاد کند. و این نیز نظر اکثر اعضای OSPAR است، که در این مناقشه بیش از همه تلاش برای انتقال هزینه های ناخوشایند پیگیری به طبیعت و در نتیجه به عموم مردم می بینند.
امروز، کمیسیون OSPAR در مقر خود در لندن تشکیل جلسه می دهد و موظف است اکثریت سه چهارم رای را در مورد انحرافات برنامه ریزی شده توسط دولت بریتانیا، که در تضاد با توافقات حاصل شده در اسلو و پاریس است، به دست آورد.
نروژی ها تنها 200 کیلومتر با میدان نفتی برنت و چهار سکویی که قرار است دفع شوند فاصله دارند. اما به نظر می رسد که آنها بیشتر نگران مسئله هزینه ها هستند تا خطرات زیست محیطی، زیرا اکنون به نگرش بریتانیا پیوسته اند. تعجب آور نیست، زیرا در اینجا نیز بدیهی است که در درجه اول خطرات برای محیط زیست نیست، بلکه مشکل این است که نروژی ها با سکوهای دریایی خود به زودی با مشکل مشابهی روبرو می شوند ...
جمهوری فدرال آلمان عضو OSPAR است، سازمانی که مسئول کلیه تخلیه ها، تخلیه و غرق شدن در منطقه اقیانوس اطلس شمالی و دریای شمال و همچنین مراحل صدور مجوز و غیره است. برای مزارع بادی و سکوهای نفتی OSPAR مخفف «اسلو» و «پاریس» است، زیرا در این دو شهر، تقریباً تمام کشورهای ساحلی اروپایی، از جمله بریتانیا، در دو کنوانسیون بر روی مقررات یکسان و سختگیرانه برای بهره‌برداری اقتصادی از این مناطق بین‌المللی توافق کردند.
معافیت مورد انتظار دولت بریتانیا برای شرکت چندملیتی نفت محلی این امر دفع بسیار پیچیده و پرهزینه را تسهیل می کند. بنابراین، علاوه بر برگزیت، منطقه درگیری دیگری نیز در حال باز شدن است که دولت بریتانیا را با بسیاری از کشورهای اروپایی وارد گفتمان می کند. این عمدتاً به این دلیل است که بریتانیا، به عنوان یک عضو OSPAR، به صنعت فراساحلی خود دستور داده است تا 35٪ از هزینه های محاسبه شده را برای دفع های تجویز شده و برنامه ریزی شده صرفه جویی کند. این تنها با آگاهی از این موضوع است که وزارت خزانه داری بریتانیا از صنعت نفت خود با معافیت های مالیاتی غیر قابل چشم پوشی برای این تعهد پرهزینه حمایت می کند.
آلمان قبلاً رسماً به این احتمال اعتراض کرده است. رویه، زیرا خطرات برای دریای شمال و همسایگان بلافصل که در بقایای صنعتی زیر سطح دریا ساکن خواهند شد، غیرقابل محاسبه است.
اما برخلاف 25 سال پیش. در مورد "برنت اسپار"، عموم مردم تا کنون تا حد زیادی کنار گذاشته شده اند. رسانه‌ها امروز ترجیح می‌دهند پیام‌های توییتری ترامپ را مورد بحث قرار دهند یا بر درگیری‌های نظامی متعدد، چه نظامی و چه اقتصادی، در تمام نقاط جهان تمرکز کنند. 11000 تن نفت که باید در دریا باقی بماند نقش جزئی دارد. دنیای جدید شجاع ...
پست مهمان - دکتر کریستین بوسائو
چند ساعت پیش، من هنوز در یک قایق صلح سبز - در وسط میدان نفتی برنت در شمال دریای شمال نشسته بودم و از فعالان خود که منطقه را اشغال کرده بودند، حمایت می کردم. دو سکوی برنت آلفا و برنت براوو برای بیش از 24 ساعت. صلح سبز وجود دارد تا از سوء استفاده شل از دریا به عنوان محل تخلیه 11000 تن نفت جلوگیری کند.
بیست و چهار سال پیش، در می 1995، برای اولین بار از میدان نفتی برنت در 190 کیلومتری شمال شرقی جزایر شتلند بازدید کردم. ما سکوی برنت اسپار را اشغال کرده بودیم زیرا شل می خواست سکوی ضایعاتی را در دریا غرق کند. هوا بد، بسیار سرد، موج بلند و طوفان بود. شب روی سکوی هلیکوپتر برنت اسپار ایستادم و منظره ای صنعتی را در وسط دریا دیدم: سکوهای نفتی با نور درخشان و آسمان خراش که شعله های شعله ور گاز آن ابرهای کم ارتفاع را به رنگ قرمز روشن می کرد... میلیون ها میلیون از مبارزه ما علیه غرق شدن برنت اسپار حمایت کرد. اما موضوع خیلی بیشتر بود: احترام به طبیعت و جلوگیری از استفاده صنعت و سیاست از دریاهای ما به عنوان سطل زباله.
از سال 1995، صلح سبز برای حفاظت از اقیانوس ها و علیه صنعت نفت مبارزه کرده است. شل از آن زمان تاکنون چیزی یاد نگرفته است. هیچ فرد مسئولی زباله های خود را به سادگی در طبیعت رها نمی کند، ماشین خود را در نزدیک ترین دریاچه فرو نمی برد یا باتری ماشین خود را در باغ دفن نمی کند. و با این حال شل می‌خواست این کار را انجام دهد.
24 سال بعد، قرار است چهار سکوی میدان نفتی برنت از بین برود. شل قصد دارد بخش های عظیمی از آن را در دریا رها کند. بنابراین 64 سلول بتنی غول پیکر در بستر دریا می پوسند. این سلول های بتنی 60 متر ارتفاع، 20 متر عرض، دارای دیوارهای بتنی به ضخامت یک متر و ظرفیت 10000 متر مکعب هستند. آنها حاوی 640000 متر مکعب آب روغنی و 40000 متر مکعب رسوبات روغنی هستند که در مجموع مقدار روغن آنها 11000 تن نفت است.
بیش از 20 سال است که شل در تلاش است تا ضایعات و نفت را در طبیعت دفع کند، گاهی باید یک سکوی کامل غرق شود، گاهی 11000 تن نفت در دریا باقی می ماند. و سیاست، دولت بریتانیا، این را می بیند و از آن حمایت می کند. در برنت اسپار و اکنون در نشست OSPAR (کمیسیون اسلو-پاریس برای حفاظت از شمال شرقی اقیانوس اطلس).
آیا ما اصلاً چیزی یاد نمی گیریم؟ چه اتفاقی دیگری باید بیفتد تا بیدار شویم و یاد بگیریم به طبیعت احترام بگذاریم؟ ما باید از طبیعت خود محافظت کنیم، این امر امرار معاش ماست. جنبش «جمعه‌ها برای آینده» دانش‌آموزانی را نشان می‌دهد که اکنون ایستاده‌اند و حق داشتن آینده‌ای قابل زندگی را مطالبه می‌کنند. بدون حفاظت از محیط زیست، حفاظت از آب و هوا، حفاظت از دریا، چنین آینده ای وجود نخواهد داشت.
نفت. شرکت هایی مانند شل با مدل کسب و کار خود مسئول آلودگی دریا هستند. که دیگر قابل تحمل نیست. شل و صنعت نفت شایسته آینده نیستند. در عوض، آینده متعلق به شرکت هایی است که مسئولیت زمین و آینده ما را بر عهده می گیرند.