Tom Oberhuber's fabelachtige 24-uurs apneu wereldrecord

June 5, 2019 Glimlachen, drinken, presteren: 26.350 meter te gaan

24 kilometer zonder vinnen en natuurlijk zonder ademhalingsapparaat: een uitdaging die alleen mogelijk is met perfect geplande pauzetijden. Thomas Oberhuber beheerste de extreme uitdaging met het volgende plan: een baanlengte duiken - 25 meter en dan een korte pauze van 20 seconden om adem te halen. Dan de volgende baan - en nog een keer en nog een keer voor het ongelooflijke aantal van 960 lengtes. Kortom, een werkelijk adembenemende prestatie die Tom duidelijk heeft overboden. Op 4 mei 2019 om 16:00 uur werd het gezegd: 24 uur freediven en een afstand van 26.350 meter. Dit is het nieuwe wereldrecord merk! De Oostenrijker Thomas Oberhuber vestigt een fabelachtig wereldrecord en overtreft het oude wereldrecord van André Grabs op 23.500 meter met 2850 meter.

Zodra Tom Oberhuber de beoogde 24 kilometer had gedoken, begon zijn toegift. De 46-jarige Oostenrijker reed op vrijdag 3 mei een nieuw wereldrecord apneuduiken. 23,55 kilometer in 24 uur was het vorige record van de Freiburgse atleet André Grabs.

Bijna anderhalf uur voor het einde van de 24 uur werd het nieuwe record van Tom gevestigd. Wat er op 3 en 4 mei in het overdekte zwembad Amraser Straße in Innsbruck gebeurde, is niet alleen met cijfers en feiten te begrijpen. Er was een topprestatie van 24 uur aan voorafgegaan toen Tom zaterdagmiddag om 15.59 uur voor de laatste keer bovenkwam aan het einde van zijn 25-meter loop en als in trance begon aan zijn 15-seconden, vier ademhalingen durende oppervlakte-interval. Toen stond hij op het punt om te beginnen voor de volgende ronde, maar iets irriteerde hem: het publiek juichte luid! Nu pas begreep de technicus van een planbureau in Mils bij Innsbruck dat het zware werk voorbij was: gedaan! In totaal 26,35 kilometer, dat zijn 1054 banen van 25 meter elk. Dit zijn de getallen die Tom in 24 uur had gedoken terwijl hij een groot plan volgde, precies gestructureerd zelfs voor de kleinste details en toch zo ongepland en veranderlijk, dat je automatisch de vraag stelt: "Hoe kan iemand dat doen?"

Tom Oberhuber is een fenomeen. Iets meer dan tien jaar geleden begon hij met duiken met zijn vrouw Monika. Het boek "Mastering Boundaries Through Mental Strength" van de negenvoudig apneu wereldrecordhouder Christian Redl bracht Tom in 2012 voor het eerst in contact met het onderwerp freediving.
Een verjaardagscadeau van zijn vrouw bracht hem naar Graz voor een apneu weekend workshop en daar gebeurde het: "Het is bijna als een virus .... Na dit seminar was ik helemaal gefascineerd en geïnfecteerd door het apneuduiken en ik wist dat deze sport me nog heel lang zal blijven fascineren", zegt Tom over zijn eerste apneufase.

Tussen neus en lippen door won hij acht gouden medailles op de Oostenrijkse kampioenschappen en doorbrak hij de 7 minuten-limiet in statisch duiken. Zijn Oostenrijks record voor duiken zonder vinnen is 125 meter en met vinnen 161 meter.

Geen leuk evenement: 24 kilometer duiken in een binnenzwembad

Tom was in zijn jeugd een actieve duursporter. Tot op de dag van vandaag is hij actief op de middellange en lange afstand en vorig jaar voltooide hij ook zijn eerste marathon. En vanuit deze gecombineerde liefde voor duursporten en apneu-disciplines kwam Tom op het idee voor dit ongelooflijke 24-uurs apneu wereldrecord. "Bij beide sporten gebeurt er veel in je hoofd om succesvol te zijn. De mentale component is ontzettend belangrijk en ik vind deze combinatie erg spannend," zegt Tom. Bijna precies een jaar geleden werd het idee voor deze recordpoging geboren samen met teamgenoten, van zijn duikclub. Tom, zijn vrouw en de teamgenoten hebben de afgelopen maanden veel tijd besteed aan de uitgebreide voorbereidingen.

Op 3 mei om 16.00 uur werd het startsein gegeven in de zwemhal in Innsbruck. 24 kilometer duiken in een overdekt zwembad, tijdens de openingsuren - onder de nieuwsgierige blikken van het publiek, is geen leuk evenement. Baan gevolgd door baan gevolgd door baan... 25 meter, 25 meter terug, opnieuw en opnieuw. In het begin nog ontspannen met drie been- en drie armslagen per baan, technisch helemaal zuiver, goed gecoördineerd en altijd met een blik op de computer op de arm. Ongeveer 35 seconden elke kant op. Dan tevoorschijn komen en drie tot vier keer ademen in 15 seconden, ontspannen, langzaam weer onderduiken, afstoten en hetzelfde spel opnieuw beginnen.

"Geen enkel parcours is zoals het vorige, er gaat van alles door je hoofd", meldt Tom. Bij de grens met het gesloten wedstrijdparcours staan soms hele groepen kinderen van zwemverenigingen en schoolklassen met hun duikbril in het zwembad en kijken naar de zo monotoon acterende atleet onder water. Gedachten pulseren door Toms hoofd, duiken op en verdwijnen weer ...

Plan je duik en duik je plan

Collega's, maatjes, vrienden - ze komen allemaal langs, groeten vanaf de rand van het zwembad en juichen de schijnbaar afwezige, totaal gefocuste atleet toe. 15 seconden zijn kort, de ademhaling moet precies zijn en in de eerste paar uur moet Tom voor zichzelf zorgen om gefocust te blijven en de draad niet kwijt te raken door een euforische stemming en het goede gevoel dat alles zo soepel verloopt...
"Plan je duik en duik je plan" is hier, in het water, existentieel. De werkbelasting van het lichaam moet volledig in balans zijn. Te veel snelheid verhoogt de lactaatwaarden in het bloed en de gevolgen zijn minder prestaties of zelfs een inzinking.

Wekenlang heeft de sporter samen met de steun van de ervaren duikarts Frank Hartig van het Klinikum Innsbruck en zijn personal trainer Chuks van de fitnessstudio "The Point" in Hall en de vriendelijke sportstudent en personal trainer Felix Pik herhaaldelijk alle parameters op de proef gesteld en geoptimaliseerd. Metingen van zuurstofniveaus, lactaatcurves, CO2-sporen, longspirometrie, controle van de lichaamstemperatuur vanwege het risico op onderkoeling ondanks de watertemperatuur van 30 graden in het zwembad werden gedurende de 24 uur uitgevoerd - niets werd aan het toeval overgelaten. Coach Tsjoeks zorgde voor de juiste voeding en voorbereidingstraining, die vooral gericht was op het stabiliseren van de gewrichtsbanden en interne musculatuur. Duur- en krachttraining waren taboe, omdat het opbouwen van nieuwe spiermassa fatale veranderingen in de zuurstofbalans zou veroorzaken ... "Daarom was het plan zo belangrijk, want als je te veel uit het goede gevoel doet, werkt het ambitieuze plan niet," wist Tom en volgde daarom de specificaties en instructies van zijn begeleidingsteam precies op.

Glimlach, drink en presteer ...

Tijdens het record waren er bijna 20 mensen die Tom steunden en voor hem zorgden. Er waren acht duikblokken van elk twee tot tweeënhalf uur gepland. In de korte pauzes controleerde Dr. Hartig de bloedwaarden, lichaamstemperatuur, long- en hersenfuncties. Een nog niet genezen ontsteking in zijn linkerarm veroorzaakte na zeven uur problemen en bemoeilijkte zijn bewegingen. Later kwamen daar lichte kuitproblemen bij en de dokter klaagde over de nierwaarden. Frank Hartig had altijd gewaarschuwd dat Tom niet genoeg drinkt en zijn mantra voor Tom en de recordpoging was: "LACH, DRINK EN PRESTEER". Tom glimlachte zelfverzekerd, dronk vervolgens de vereiste hoeveelheden, voedde zijn lichaam met de benodigde maar niet geliefde koolhydraatgels en ging verder. De mantra van de artsen ondersteunde hem mentaal...

Het ongemak in zijn arm en kuit nam af en zo "overleefde" hij de kleine speling tot aan de slaap tussen 3 en 6 uur 's ochtends. Niemand doorstaat zo'n werklast zonder de juiste regeneratiefasen. Het lichaam beweegt zich langs grenzen die fragiel van structuur zijn. Spierproblemen, uitdroging of een tekort aan koolhydraten kunnen snel leiden tot het einde van de droom. Tom was er ook op voorbereid dat het aantal been- en drie armslagen per spoor uiteindelijk kon toenemen. Van de aanvankelijk slechts drie of vier strikes die hij per spoor nodig had, had hij er vijf tot zes bereikt voor de pauze, wat resulteerde in een hogere belasting en de zuurstofcycli veranderde. "De pauze om 3 uur 's nachts was precies goed," herinnert Tom zich en het duurde maar even voordat hij in de voorbereide slaapkamer (in het saunagedeelte van het bad) in een diepe slaap wegzakte.

Toen zijn vrouw hem tweeënhalf uur later om 5.30 uur wekte, had hij een paar seconden nodig om weer op de baan te komen - nog 10 uur te gaan...

Op weg naar record

Al in de eerste drie duikblokken had Tom 30 ronden meer afgelegd dan gepland. De kleine probleempjes waren verdampt tijdens de korte slaappauze en toen Tom 's ochtends vroeg om 6 uur weer van start ging, ging alles heel soepel. Baan na baan dook Tom door het zwembad en elk uurlog liet zien dat Tom op recordkoers lag. Aan de gegevens van zijn twee horloges om zijn polsen kon hij zien dat hij al ver voor lag.

Gemiddeld dook de atleet 65 banen per uur en al anderhalf uur voor de 24-uurs deadline had Tom Oberhuber zijn doel van 24 kilometer bereikt en daarmee het nieuwe wereldrecord. "Uiteindelijk ging alles perfect. Hoewel ik mijn voet en bovenarm niet meer voelde, wist ik dat het zou lukken. Toen de 24 kilometer erop zat, was het als een roes. Ik wist dat ik zelfs de 26 kilometer kon halen en de laatste rondjes waren pure adrenaline," zegt Tom - nog steeds opgewonden door de triomf na de 24 uitputtende uren.

Toen hij om 16.00 uur met trillende benen uit het zwembad stapte, had hij 26,35 kilometer (=1054 banen) afgelegd. Een beetje verrast door deze prestatie-explosie, genoot hij in de jubelstemming, het applaus, de vele felicitaties en de positieve reacties van de vele bezoekers en vrienden. "Zo'n succes heeft vele vaders," zegt Tom, want zonder zijn back up team, de coaches en het IKB in Innsbruck, van wie het zwembad voor dit spectaculaire record gratis ter beschikking werd gesteld, was dit record niet mogelijk geweest.

Eén vraag blijft aan het eind echter: waarom doe je dat? "Ik wilde iets speciaals doen, iets geks," zegt Tom Oberhuber. Eens...? Dus dat is het nu ...? De nieuwe wereldrecordhouder en Guinness recordjager aarzelt twee seconden, glimlacht, neemt een slok uit zijn waterfles en zegt: "Nog niet ... er is meer dan dat ...!"