Prehistorische schatten: Fossielen duiken naar Megalodon Tanden

Adam-Moore

Niet alle duiken zijn hetzelfde en ze zijn zeker niet voor iedereen geschikt. Voordat je in dit verhaal duikt, wil ik je waarschuwen: wat ik nu ga beschrijven is niet voor bangeriken of mensen die op zoek zijn naar een pittoresk verhaal over onderwaterleven in al zijn glorie. Dit verhaal gaat over een soort duiken dat niche is, buiten de gebaande paden, en verre van alles wat ik "glamoureus" zou noemen. Het is uitdagend, ruig en zo gespecialiseerd als het maar kan - ontworpen voor doorgewinterde duikers die ontelbare uren onder water hebben doorgebracht. Ik heb het over fossielduiken in de rivieren van het zuiden van de VS.

Wat is fossielduiken?

Fossielduiken lijkt veel op zwartwaterduiken, maar in plaats van getuige te zijn van de verticale migratie van wezens in de open oceaan, ben je op een missie om megalodontanden te vinden. Ja, je leest het goed, er is een plek waar je kunt duiken op jacht naar oude haaientanden, en ja, er worden daar regelmatig megalodontanden gevonden. Maar voordat we dieper ingaan op de details van de plek waar fossiele duiken plaatsvinden, willen we het eerst hebben over de megalodons zelf.

De megalodon, vaak beschouwd als een van de meest formidabele roofdieren uit de geschiedenis, was een prehistorische haaiensoort die miljoenen jaren geleden tijdens het Cenozoïcum de oceanen domineerde. Hij had een ongelooflijk krachtige beet en aasde op grote zeedieren, waaronder walvissen, waarmee hij zijn plaats aan de top van de voedselketen veiligstelde.

De tanden van deze megalodon, waarvan sommige meer dan zeven centimeter groot zijn, behoren tot de meest gevonden fossielen en bieden een blik op de immense omvang en kracht van dit oeroude roofdier. Fossielen zijn vooral in overvloed te vinden in oude gebieden met warm water, waar jonge megalodons waarschijnlijk de kustgebieden gebruikten als kinderkamer.

Megalodons kunnen naar schatting 30 meter lang worden en zijn daarmee drie keer zo groot als de grote witte haai.

Tegenwoordig zijn er wezens van vergelijkbare grootte, zoals de walvishaai en de reuzenhaai, maar geen van beide kan tippen aan de kracht van de megalodon. Ondanks dat de media af en toe iets anders beweren, schuilt de megalodon niet nog steeds in de oceanen; dergelijke beweringen zijn volledig ongegrond.

Ongeveer 3,5 miljoen jaar geleden, tijdens het midden tot laat Plioceen, veranderden belangrijke ecologische veranderingen - waaronder wereldwijde afkoeling en de afsluiting van de Midden-Amerikaanse zeeweg - het mariene milieu van de megalodon ingrijpend. Deze veranderingen verstoorden warme tropische stromingen, isoleerden hun populaties en veranderden de temperatuur van de oceaan, de stromingen en de verdeling van voedingsstoffen. De habitat die ooit de megalodon ondersteunde begon te verdwijnen.

Hou je van haaien? Word een SSI Shark Ecology Diver!

Deze plotselinge verdwijning is duidelijk te zien in de fossielen, die een abrupt einde van de megalodon laten zien in plaats van een geleidelijke evolutie naar een andere soort. De combinatie van krimpende voedselbronnen, verlies van habitat en nieuwe toproofdieren zoals orka's, die mogelijk ten prooi vielen aan jonge megalodons, liet geen ruimte voor deze enorme haai om te overleven.

De huidige oceanen bieden eenvoudigweg niet de voedselrijke omgeving die nodig is om zo'n reusachtig roofdier in leven te houden. Dus als je krantenkoppen ziet waarin wordt beweerd dat megalodons nog steeds in de diepten rondzwerven, weet dan dat er geen wetenschappelijke basis is voor zulke beweringen.

Deze haaien heersten ongeveer 13 miljoen jaar over de oceanen en hadden 276 grote, gekartelde tanden die ontworpen waren om hun prooi te verscheuren. Volgens het Natural History Museum hadden megalodons opvallende kenmerken zoals een "korte snuit, een brede kaak en langgerekte borstvinnen die hun enorme gewicht ondersteunden."

Hoewel velen denken dat ze op grotere witte haaien leken, is deze theorie in twijfel getrokken. Hun tanden worden vandaag de dag nog steeds veel gevonden omdat haaien ze hun hele leven lang blijven afwerpen en vervangen, wat leidt tot een aanzienlijke ophoping op de oceaanbodem. Na verloop van tijd zijn deze tanden gefossiliseerd en nu worden ze regelmatig blootgelegd in gebieden die ooit oude zeeën waren, waaronder twee plaatsen die ik mijn thuis noem: West-Australië en de oostkust van de Verenigde Staten.

Epische Megalodon fossielen zijn te vinden in Florida, North Carolina en South Carolina langs kusten, rivierbeddingen en inhammen - en zelfs tot in New Jerseyen New York.

Strandjutters en mensen die in de rivieren waden hebben misschien geluk, maar degenen die gaan fossielduiken in het troebele water van rivieren zoals de Cooper of de minder bekende Wando in Charleston, South Carolina, hebben een veel grotere kans om goud te vinden.

Ons expeditieteam leerde onderweg over duiken met fossielen - een geheime tip van een mede-fossielenliefhebber zoals ik. Nadat we over zijn ongelooflijke vondsten in deze riviersystemen hadden gehoord, hebben we onze reis meteen omgegooid. We gingen fossielduiken in South Carolina!

GERELATEERD: SSI x randen van de aarde: Duiken met de stierhaaien van Fiji

Topside, South Carolina is een prachtige plaats. Als een van de oudste koloniale steden van Amerika worden de diepe geschiedenis en rijkdom weerspiegeld in de opmerkelijke architectuur, die alleen al bezoekers van heinde en verre aantrekt. Je zult ook overal ananassen zien - een traditie uit de tijd dat scheepskapiteins ze na lange reizen voor hun huis plaatsten om hun terugkeer aan te geven en vrienden en familie welkom te heten. Deze iconische vruchten zijn een symbool van de stad geworden en trekken bezoekers van over de hele wereld.

Maar onder water in de rivieren van South Carolina is de schoonheid niet iets wat je zult zien, maar eerder iets wat je zult voelen. En dat bedoel ik niet figuurlijk, ik bedoel letterlijk dat je met je zwaar bedekte handen naar deze fossielen moet zoeken, want het is scherp om daar beneden te zeven!

Fossielduiken is echter heel anders dan andere soorten duiken; het vereist veel meer tastzin dan zichtzin en het heeft te maken met zeer uitdagende omstandigheden.

Fossielen zoeken in South Carolina naar haaientanden betekent omgaan met bijna nul zichtbaarheid, gebruik maken van hoofdlampen op helmen, een pikhouweel vastpakken om je te verankeren tegen de woeste stroming en voorzichtig met de hand door de rivierbedding zeven. Zodra je iets veelbelovends voelt, breng je het dicht bij je masker voor inspectie, in de hoop dat het een tand is, voordat je het in een zakje laat vallen dat aan je uitrusting is bevestigd om het veilig te bewaren.

Deze rivierstromingen zijn geen grapje - ze zijn sterk en potentieel gevaarlijk. Daarom moet je deze duiken alleen maken met ervaren lokale bewoners die de rivieren kennen. Ook al zijn de duikstekken meestal ondiep, solo duiken is een enorm risico en iets wat sommige fanatieke fossielduikers van tijd tot tijd nemen. Maar daar kun je zeker in de problemen komen.

Omdat we ons bewust waren van de uitdagingen, namen we contact op met Carolina Dive Locker en de eigenaar, Jeffrey Eidenberger - een veteraan van de Amerikaanse marine en SSI Instructor Trainer. Jeff, een inwoner van Charleston met een carrière van 30 jaar, was nog maar kort geleden begonnen met het aanbieden van fossielduiken, voor diegenen die goed opgeleid zijn en de uitdaging aan willen. Zijn team ontdekte voortdurend nieuwe hotspots voor schatten, waardoor we het gevoel hadden dat we in de best mogelijke handen waren.

Fossielen zoeken naar Megalodon Tanden in South Carolina

Bij onze aankomst in South Carolina stelde Jeff ons voor aan wat we enigszins filmisch het "dreamteam" noemden, een ongelooflijk gekwalificeerde groep fossiele duikers die volledig bestond uit ex- en actieve militairen. Er was Walker Townsend, de USCG Master Captain, Jessie Lang, een Scuba Instructor, commercieel duiker en ROV operator, Jason Stotko, een andere Scuba Instructor, Brian Heinze, een Assistant Scuba Instructor, en Dale Poston, een laatste Assistant Scuba Instructor.

Elk teamlid vervulde zijn specifieke rol feilloos, waardoor veiligheid zonder compromissen gegarandeerd was. Het was misschien wel een van de meest professionele en vaardige teams die we sinds onze expeditie zijn tegengekomen.

Jeff plande onze duiken tot op de minuut nauwkeurig, zodat ze samenvielen met slap tij - de korte periode waarin de stromingen in de rivier het rustigst zijn. Deze periode was cruciaal, want zodra de stroming weer aantrok, waren sommige plekken niet meer geschikt om te duiken. Op weg naar de Wando River, een minder bekende maar veelbelovende fossiele duiklocatie voor megalodontanden, kregen we een grondige briefing van Jeff en het dreamteam.

Voor hen zou dit fossielduiken niet leuk zijn als het veiligheidsprotocol niet volledig werd gevolgd. We werden aan onze buddy's vastgemaakt met een losse, gemakkelijk te ontwijken lijn, zodat er genoeg afstand tussen ons was en we elkaar niet kwijtraakten in het zwarte water.

Met een pikhouweel in de ene hand om onszelf te stabiliseren, gebruikten we de andere om 60 minuten lang door de rivierbedding te graven, want langer zou kunnen betekenen dat we in de gekke waterstromingen terecht zouden kunnen komen.

Uitgerust met door de staat uitgegeven hobbyvergunningen mochten we onze fossiele duikvondsten houden - iets wat cruciaal is om te onthouden, want het meenemen van artefacten zonder vergunning is illegaal in South Carolina (en op veel andere plaatsen in de wereld ook!).

Toen we afdaalden in wat aanvoelde als warm badwater, voelden onze 3mm wetsuits al snel als overkill, maar handschoenen en beschermende kleding waren essentieel. De rivierbedding lag bezaaid met scherpe voorwerpen en zonder zware lampen op onze hoofden was het echt onmogelijk om te zien wat we deden.

De ervaring was aanvankelijk desoriënterend. Zelfs met een aantal zwartwaterduiken op zak voelde dit anders. Het was klaarlichte dag en de zon scheen aan de bovenkant, maar zodra we de meter passeerden, bevonden we ons in totale duisternis. Er was geen licht dat ons de weg wees, behalve de balken die we bij ons hadden.

LEES MEER: Oude wonderen: Top 10 Oudste Levende Soorten in de Oceanen

We communiceerden door middel van rukjes aan onze tui: één rukje betekende "Kijk hier eens", twee rukjes gaven aan dat we ons moesten verplaatsen naar een nieuwe plek op de rivierbedding en drie rukjes betekenden "We moeten springen, nu!". De eerste ruk was spannend. Brian was mijn buddy en hij vond een enorme, perfect intacte megalodontand van 5-6 inch binnen 20 minuten na onze allereerste duik.

De sensatie van het ontdekken van een megalodontand was ongeëvenaard en we schreeuwden allebei in onze ademautomaten van blijdschap!

Samen vonden we ook een walvisruggengraat, ribben, verschillende wervels en talloze haaientanden van soorten als grote witte haaien, makohaaien, zandtijgerhaaien en tijgerhaaien. Tegen de tijd dat we bovenkwamen na onze tweede duik, hadden we een zak vol fossielen klaar om te worden geïnspecteerd en schoongemaakt.

Maar voordat we dat konden doen, kregen we te maken met de woeste stroming die toevallig onze kant op kwam, waardoor het een hele uitdaging werd om uit het water te komen. Gelukkig was de spotterboot klaar en pakten we de loodlijn, die ons terugsleepte naar Jeffs boot - een noodzaak, want zonder hen zou ik het niet gered hebben naar het hoofdschip!

De meeste mensen die naar Carolina Dive Locker komen, zijn geïnteresseerd in duiken op exotische offshore locaties, waarvoor ook vaardigheden voor gevorderden nodig zijn. Deze duiken, 10-20 mijl uit de kust en meer dan 150 meter diep, zijn uitdagend, de moeite waard en behoren tot Jeffs favoriete plekken. Echter, slechts ongeveer 20% van de duikers die in de winkel komen, zijn op de hoogte van River Diving en nog minder wagen de sprong.

We begrepen al snel waarom - dit fossielduiken is voor de dapperen en nieuwsgierigen en biedt een adrenalinekick onder water als geen ander. Na het zien van Brian's perfecte tand was ik vervuld van verwondering en een brandend verlangen om te ontdekken wat er nog meer verborgen lag in deze wateren. Ik bleef maar zeggen dat ik daar wel een eeuwigheid had kunnen blijven. En veel mensen hier delen hetzelfde gevoel.

Jeff vertelde ons verhalen over hardcore lokale duikers die pistolen, mantelknopen en oorlogswerktuigen hebben gevonden die zijn achtergelaten in de eeuwen dat water het belangrijkste vervoermiddel was. Maar het zijn niet alleen de Cooper en Wando rivieren waar schatten te vinden zijn; de oceaan heeft ook zijn eigen verrassingen. Jeff vermoedt dat je daar nog veel meer kunt vinden uit de prehistorie.

Jeff herinnerde zich echter een duik in de jaren 80 op een afgelegen en moeilijk bereikbare plek genaamd Edisto, waar hij iets vond waarvan hij aanvankelijk dacht dat het een plaat was, maar wat een peilglas van een oud vrachtschip bleek te zijn. Na restauratie werd het een van zijn meest waardevolle bezittingen en een klein fortuin waard. Sommige duikers worden gemotiveerd door de spanning van de jacht (zoals ik), terwijl anderen worden aangetrokken door de historische en geldelijke waarde van hun vondsten.

Fossielen zoeken naar megalodontanden in de schuine rivieren van South Carolina is niet voor bangeriken, maar voor degenen die de uitdaging aangaan, biedt het een ongeëvenaard gevoel van ontdekking. Van de historische charme van Charleston tot de spannende schattenjachten onder de wateren, dit avontuur is een bewijs van de beloningen van het verlaten van de gebaande paden.

Net zoals de eeuwenoude ananassen van South Carolina een thuiskomst betekenen, brengen deze duiken ons dichter bij het ontdekken van de geheimen van het verre verleden van onze planeet en verbinden ze ons met de krachtige geschiedenis die onder de oppervlakte ligt. Dus als je klaar bent om je grenzen te verleggen en het onbekende te verkennen, dan wachten de rivieren van South Carolina op je met schatten die je hopelijk alleen figuurlijk de adem zullen benemen!

Klaar om fossiel te gaan duiken? Neem contact op met Carolina Dive Locker om je volgende avontuur te plannen!

DUIKEN NAAR MEGALODONTANDEN

-

Andi Cross is SSI-ambassadeur en leidt de expeditie 'Edges of Earth'. Ze belicht verhalen over positieve vooruitgang in de oceaan en hoe je de wereld bewuster kunt verkennen. Om op de hoogte te blijven van de expeditie kun je het team volgen op Instagram, LinkedIn, TikTok, YouTube en hun website.