Prąd Zatokowy: Naukowcy obliczają ścieżkę wód roztopowych z Grenlandii

June 24, 2016 Zwiększająca się ilość roztopionej wody wpływa na zasolenie Prądu Zatokowego Zasolenie wód wokół Grenlandii odgrywa ważną rolę w napędzaniu Prądu Zatokowego na północnym Atlantyku. Jednak postępujące odświeżanie (utrata zasolenia) spowodowane rosnącą ilością topniejącego lodu z pokrywy lodowej Grenlandii może wpływać na obecny system i osłabiać go. Według brytyjskich naukowców, słodka woda wpływająca do północnego Atlantyku z topniejących lodowców Grenlandii wzrosła o 50 procent od 1990 roku. W wyniku zwiększonych letnich roztopów i cielenia się lodowców odpływowych, do morza wpłynęło ponad 5 000 kilometrów sześciennych dodatkowej roztopionej wody. Odpowiada to jednej czwartej objętości Morza Bałtyckiego. Gdzie trafia cała ta słodka woda? Odpowiedź na to pytanie bezpośrednio wpływa na nasze zrozumienie globalnego systemu prądów oceanicznych, którego częścią jest Prąd Zatokowy. Gęstość wody morskiej na Północnym Atlantyku ma duży wpływ na prądy oceaniczne, a zawartość soli odgrywa decydującą rolę. Przez kilka lat naukowcy zastanawiali się, czy napływ słodkiej wody może zmniejszyć gęstość wody na północnym Atlantyku i przynajmniej częściowo osłabić Prąd Zatokowy. Międzynarodowy zespół naukowców, kierowany przez GEOMAR Helmholtz Centre for Ocean Research Kiel, stworzył szczegółowy model komputerowy pokazujący ścieżki i skutki dodatkowej wody roztopowej. Wyniki ich badań zostały niedawno opublikowane w czasopiśmie Nature Geoscience. Sugerują one, że znaczna część wody roztopowej jest skutecznie usuwana z najbardziej wrażliwych obszarów przez szybkie prądy graniczne. "Skutki topnienia lodowców Grenlandii początkowo pozostają mniejsze niż oczekiwano, ponieważ duża część topniejącej wody jest skutecznie wypłukiwana przez szybkie, wąskie prądy wzdłuż wybrzeża Ameryki Północnej. W ten sposób zmiany w krytycznych, północnych morzach są opóźnione" - powiedział główny autor profesor dr Claus Böning, badacz GEOMAR. Model komputerowy uwzględnia regionalne różnice w trendach topnienia Grenlandii i bardzo drobne szczegóły prądów oceanicznych. Pozwoliło to naukowcom dokładniej ocenić wpływ wąskich prądów granicznych i wirów na małą skalę na wymianę wody między płaskim szelfem przybrzeżnym Grenlandii a głębokim oceanem. Na podstawie obliczeń, ponad połowa roztopionej wody przedostaje się na południe wzdłuż wybrzeża Kanady przez Prąd Labradorski. Mniej niż 20 procent pozostaje na obszarze między Grenlandią a Morzem Labrador. W związku z tym model sugeruje, że wpływ wód roztopowych na zasolenie oceanów jest o połowę mniejszy niż naturalne wahania mierzone w ostatnich dziesięcioleciach. Symulacja podkreśla również postępujący trend odświeżania wody morskiej. "Jeśli prognozujemy wzrost tempa topnienia Grenlandii w przyszłości, spodziewamy się pierwszych zauważalnych zmian w Morzu Labradorskim za dwie lub trzy dekady. W tym sensie Prąd Zatokowy może po prostu odetchnąć" - powiedział profesor Böning. Informacje dodatkowe: www.geomar.de. Link do badania: dx.doi.org/10.1038/ngeo2740