کوه های مرجانی عظیم آب سرد زیر آب

April 5, 2018 تیم تحقیقاتی بین المللی صخره های مرجانی را در موریتانی بررسی می کند

در طول حدود 400 کیلومتر، بستر دریا در مقابل ساحل موریتانی بزرگترین ساختار مرجانی آب سرد به هم پیوسته جهان را پوشش می دهد. دکتر کلودیا وینبرگ از مرکز علوم زیست محیطی دریایی MARUM در دانشگاه برمن و همکارانش چگونگی رشد مرجان های آب سرد موریتانی را در 120000 سال گذشته بررسی کرده اند.

بر خلاف مرجان های گرمسیری که در در آب های کم عمق و پرآب، می توانید مرجان های آب سرد را در عمق چند صد تا هزار متری آب پیدا کنید. بیش از نیمی از گونه های مرجانی شناخته شده امروزی در تاریکی کامل در اعماق دریا وجود دارند. آنها نیز مشغول ساختن صخره های مرجانی چشمگیر هستند. گونه‌های مرجانی آب سرد Lophelia pertusa که در تشکیل صخره‌ها نقش مهمی دارند. به مرجان های سنگی تعلق دارد و مستعمرات به شدت شاخه دار و بوته ای تشکیل می دهد. در جایی که بسیاری از این مستعمرات در کنار هم زندگی می کنند، ساختارهای صخره مانندی تشکیل می شوند که پوشش حیات را برای گونه های مختلف دیگر مانند مرجان های نرم، ماهی، خرچنگ و اسفنج فراهم می کنند. یک مرجان آب سرد محکم به بستری که زمانی لارو روی آن نشسته است چسبیده است. مرجان‌های آب سرد ترجیح می‌دهند روی همتایان خود رشد کنند و ساختارهای عظیمی را در کف دریا در طول هزاره‌ها تا میلیون‌ها سال ایجاد کنند.

آلپ در مقابل موریتانی

بزرگترین ساختار مرجانی آب سرد به هم پیوسته جهان با طول تقریبی 400 کیلومتر در امتداد سواحل موریتانی وجود دارد. در اینجا تپه های مرجانی به ارتفاع 100 متر می رسند. دکتر کلودیا وینبرگ از MARUM می‌گوید: «اندازه تپه‌ها و طول این سازه‌ها واقعاً خاص است. در واقع، می‌توان در اینجا از کوه‌های مرجانی آب سرد صحبت کرد. "قبل از موریتانی، احتمالاً تپه‌های مرجانی سرد در طول زمان با هم رشد می‌کردند. چنین چیزی در هیچ کجای اقیانوس‌های جهان وجود ندارد. وینبرگ بخشی از یک تیم بین‌المللی از دانشمندان بود که به طور فشرده از این منطقه در کشتی تحقیقاتی MARIA نمونه‌برداری کردند. S. MERIAN "برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد توسعه مرجان های آب سرد. در مطالعه‌ای که در مجله علمی Quaternary Science Reviews منتشر شد، او و همکارانش اکنون نتایج را ارائه می‌کنند. دکتر نوربرت فرانک و تیمش از دانشگاه هایدلبرگ قطعات مرجان را از سطح و اعماق مختلف بستر دریا تجزیه و تحلیل کردند و سن آنها را تعیین کردند. با این مطالعات و سایر مطالعات، دانشمندان توانستند چگونگی رشد مرجان های آب سرد در موریتانی را در 120000 سال گذشته ردیابی کنند. در گذشته، همیشه مراحلی وجود داشت که در آن نرخ رشد به 16 متر در 1000 سال به اوج می رسید. حتی بزرگترین صخره مرجانی آب سرد کنونی در نروژ به این سرعت رشد نمی کند. تقریباً 11000 سال پیش، رشد تپه های مرجانی موریتانی راکد شد. در آن زمان احتمالاً مرجان ها به طور کامل از روی تپه ها ناپدید شدند. تنها امروز است که مرجان های جدا شده از آب سرد دوباره ظاهر می شوند. رشد مرجان ها به شرایط محیطی مختلفی مانند دمای آب، میزان اکسیژن، تامین غذا و جریان های غالب بستگی دارد که غذا را به مرجان های آب سرد ثابت منتقل می کند. از بین همه تأثیرات، محققان محتوای کم اکسیژن حدود 1 میلی لیتر اکسیژن در هر لیتر آب را به عنوان یک عامل مهم در نظر گرفتند. وینبرگ گفت: "این بسیار کم است. در ابتدا فرض بر این بود که با 2.7 میلی لیتر در لیتر، کمترین حد برای مرجان های آب سرد است که در آنها زنده می مانند، اما دیگر نمی توانند صخره بسازند." مرجان‌های آب سرد پراکنده روی تپه‌ها نشان می‌دهند که می‌توانند، حداقل به طور موقت، در سطوح بسیار کم اکسیژن زنده بمانند، اما احساس خوبی ندارند.

نتایج نشان می‌دهد که فازهای بالای آب سرد مرجان‌هایی که تپه‌ها در آنها رشد کرده‌اند، مصادف با زمان‌هایی است که توده‌های آب اکسیژنه از شمال به منطقه سرازیر می‌شوند. در حالی که در گذشته، مانند گذشته، مرجان‌های آب سرد توسط توده‌های آب فاقد اکسیژن از جنوب احاطه شده بودند، تپه‌ها رشد نمی‌کردند یا خیلی کند رشد می‌کردند. بسته به آب و هوای غالب، جبهه بین این توده‌های آب از شمال به جنوب و بالعکس تغییر می‌کند و مرجان‌ها توسط آب غنی از اکسیژن و سپس آب کم اکسیژن احاطه می‌شوند.

طبق نظریه وینبرگ، سرد است. مرجان های آبی به سطوح بسیار کم اکسیژن در دره های کوچکتر بین سازه های تپه ای بزرگ متوسل شدند. در این دره ها، مرجان های آب سرد بسیار بیشتر از روی تپه ها وجود دارد. لاروهای مرجانی شناور قبل از اینکه در نهایت مستقر شوند، برای یک فاصله مشخص متحرک هستند. به عنوان مثال، ممکن است حرکت های مهاجرتی از تپه ها به دره ها و تحت تأثیر بدنه آبی شمالی صورت گرفته باشد.

«طبق پیش بینی های علمی، مناطق با محتوای کم اکسیژن در اقیانوس ها انجام خواهد شد. وینبرگ گفت. "اگرچه مرجان های آب سرد تحمل بالایی از خود نشان می دهند، اما این یک عامل استرس حیاتی برای این اکوسیستم های اعماق آب است. علاوه بر این، آنها باید در برابر افزایش دمای آب به دلیل تغییرات آب و هوایی و اسیدی شدن فزاینده اقیانوس ها مقاومت کنند."



>پیوند به مطالعه: doi.org/10.1016/j .quascirev.2018.02.012.

همچنین ببینید:
چگالی آب دریا بر مرجان های آب سرد تأثیر می گذارد