Ślimak głębinowy po raz pierwszy na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych

July 31, 2019 Ślimak łuskonogi występuje tylko w trzech miejscach na Oceanie Indyjskim

Światowa Organizacja Ochrony Przyrody (IUCN) opublikowała 18 lipca 2019 r. aktualizację Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych. Ślimak łuskonośny został sklasyfikowany jako zagrożony, unikalny gatunek o "wyjątkowej konstrukcji" z trzema warstwami. Stopa jest również bardzo nietypowa, ponieważ jest opancerzona sklerytami zmineralizowanymi żelazem po bokach. Ślimak ten występuje wyłącznie w źródłach hydrotermalnych na Oceanie Indyjskim.

Inicjatywy badawcze prowadzące do tej klasyfikacji były prowadzone przez Japońską Agencję Nauki i Technologii Ziemi Morskiej (JAMSTEC). Aktywność hydrotermalna dna oceanicznego na Oceanie Indyjskim jest badana od lat 90-tych XX wieku.

Ślimak łuskonogi znany jest tylko z trzech źródeł hydrotermalnych, których łączna powierzchnia wynosi około dwóch boisk piłkarskich. Ten wyjątkowy ślimak głębinowy występuje na głębokości od 2400 do 2800 metrów. Głębinowe studnie hydrotermalne znajdują się pod presją: Rosnące zainteresowanie wydobyciem siarczku z dna morskiego spowodowało, że dwie z tych trzech studni hydrotermalnych (Kairei i Longqi) znajdują się na obszarach, dla których Międzynarodowa Organizacja Dna Morskiego przyznała licencje na poszukiwania górnicze. Ciasne siedlisko ślimaka łuskonośnego należy zatem uznać za zagrożone - jest to powód, aby dodać gatunek do Czerwonej Księgi. Zagrażające górnictwo głębinowe prowadzi zatem po raz pierwszy do niedostatecznej ochrony gatunku.

Dodanie do Czerwonej Listy służy jako ważne studium przypadku pokazujące, w jaki sposób Czerwona Lista IUCN może być wykorzystywana do ochrony głębin morskich, które do tej pory były w dużej mierze niezbadane. Badanie tego nowego rozwoju w dziedzinie ochrony bioróżnorodności głębinowej zostało niedawno opublikowane w czasopiśmie Nature Ecology & Evolution (JST).

.