ذرات پلاستیک از منسوجات و لاستیک ها منبع اصلی آلودگی اقیانوس ها هستند

February 27, 2017 مطالعه IUCN علل عمده آلودگی پلاستیک را برجسته می کند ذرات پلاستیکی کوچک شسته شده از لباس ها و لاستیک های مصنوعی ممکن است 30 درصد از آلودگی اقیانوس ها را تشکیل دهند. بر اساس گزارش جدید IUCN (اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت)، بنابراین در بسیاری از کشورهای توسعه یافته منبع بزرگتری برای آلودگی پلاستیک دریایی نسبت به زباله های پلاستیکی در نظر گرفته می شود. این گزارش بر روی میکروپلاستیک های اولیه تمرکز دارد که به صورت ذرات کوچک وارد اقیانوس می شوند. این مواد با زباله های پلاستیکی که به عنوان پلاستیک های بزرگتر وارد اقیانوس می شوند و پس از مدتی در آب به ذرات کوچکتر تجزیه می شوند، متفاوت هستند. منابع میکروپلاستیک اولیه شامل لاستیک های خودرو، منسوجات مصنوعی، پوشش های دریایی، خط کشی جاده ها، محصولات مراقبت شخصی، گلوله های پلاستیکی و گرد و غبار شهری است. آنها ممکن است 15 تا 31 درصد از 9.5 میلیون تن پلاستیکی را تشکیل دهند که هر سال وارد اقیانوس‌های ما می‌شود. نزدیک به دو سوم از شستن منسوجات مصنوعی و ساییدگی لاستیک ها در هنگام رانندگی منشاء می گیرد. اینگر اندرسن، مدیر IUCN، گفت: «این گزارش واقعاً چشم‌نواز است و نشان می‌دهد که زباله‌های پلاستیکی تنها چیزی نیست که در پلاستیک‌های اقیانوس وجود دارد». "فعالیت های روزانه ما، مانند شستن لباس ها و رانندگی، به طور قابل توجهی به آلودگی اقیانوس های ما کمک می کند و اثرات بالقوه فاجعه باری بر تنوع غنی زندگی در آنها و سلامت انسان دارد. این یافته ها نشان می دهد که ما باید بسیار فراتر از مدیریت زباله نگاه کنیم. اگر بخواهیم به آلودگی اقیانوس ها به طور کامل رسیدگی کنیم." در بخش‌هایی از جهان توسعه‌یافته با امکانات مدیریت پسماند مؤثر، میکروپلاستیک‌های اولیه منبع بزرگ‌تری از آلودگی پلاستیک دریایی نسبت به زباله‌های پلاستیکی تشکیل می‌دهند. در آسیا، منسوجات مصنوعی منبع اصلی میکروپلاستیک هستند، در حالی که در قاره آمریکا، اروپا و آسیای مرکزی منبع اصلی تایرها هستند. Joao de Sousa، مدیر پروژه دریایی برنامه جهانی دریایی IUCN گفت: یافته های این گزارش پیامدهای مهمی برای استراتژی جهانی برای مقابله با آلودگی پلاستیکی اقیانوس ها دارد که در حال حاضر بر کاهش زباله های پلاستیکی تمرکز دارد. آنها نشان می‌دهند که راه‌حل‌ها باید شامل طراحی محصول و زیرساخت و همچنین رفتار مصرف‌کننده باشد. برای مثال، لباس‌های مصنوعی می‌توانند به گونه‌ای طراحی شوند که الیاف کمتری بریزند، و مصرف‌کنندگان می‌توانند با انتخاب پارچه‌های طبیعی به جای پارچه‌های مصنوعی عمل کنند. درخواست های اخیر برای ممنوعیت میکروبیدها در لوازم آرایشی گامی در جهت درست است. با این حال، با توجه به اینکه آنها تنها دو درصد از میکروپلاستیک‌های اولیه را تشکیل می‌دهند، در صورت اعمال این ممنوعیت، اثرات حداقلی خواهند داشت. برای اطلاعات بیشتر اینجا را ببینید گزارش IUCN (دانلود PDF)