میکروپلاستیک های موجود در ذخایر ماهی از دریاهای شمال و بالتیک

February 2, 2016

پرندگان دریایی تنها جانورانی نیستند که توسط آفت میکروپلاستیک ها تهدید می شوند. در دو مطالعه جداگانه، دانشمندان مؤسسه آلفرد وگنر، مرکز هلمهولتز برای تحقیقات قطبی و دریایی (AWI) نشان داده اند که سایر موجودات و گیاهان نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.

مواد پلاستیکی دور ریخته شده با گذشت زمان توسط عناصر فرسوده می شوند. از طریق نور خورشید، اشعه ماوراء بنفش، باد و امواج، به قطعات کوچکتر تجزیه می شود. هنگامی که این قطعات هستند کوچکتر از پنج میلی متر، آنها به عنوان میکروپلاستیک شناخته می شوند، که امروزه تقریباً در تمام اقیانوس های جهان یافت می شوند.

همانطور که دانشمندان در AWI کمیت و گسترش میکروپلاستیک‌ها در دریا را بررسی می‌کنند، به شواهدی مبنی بر تأثیر آن‌ها بر حیات دریایی و اکوسیستم برخورد می‌کنند. دو مورد از مطالعات اخیر آنها انجام شده است گروه‌های خاصی از موجودات و گیاهان را شناسایی کرد که تحت تأثیر میکروپلاستیک‌ها قرار می‌گیرند.

میکروپلاستیک های ماهی خال مخالی را به عنوان طعمه اشتباه می گیرند

در یکی از مطالعات، آنها محتویات معده 290 ماهی خال مخالی، ماهی دست و پا، شاه ماهی، ماهی کاد و ماهی راست چشم را که از دریاهای شمال و بالتیک گرفته شده بودند، بررسی کردند. آنها کشف کردند که ماهی خال مخالی نسبت به ماهیانی که زمان بیشتری را در نزدیکی بستر دریا سپری می‌کردند، پلاستیک بیشتری مصرف می‌کردند. علاوه بر این، ماهی خال مخالی بسته به جایی که صید شده بود، 13 تا 30 درصد بیشتر از میکروپلاستیک ها مصرف می کرد.

از سوی دیگر، شاه ماهی در فصول خاصی هیچ میکروپلاستیکی در سیستم خود نداشت. دکتر Gunnard Gerdts، AWI گفت: «دلیل آن ممکن است به رفتار تغذیه ماهی مربوط باشد. زیست شناس و نویسنده اصلی این مطالعه.

در توضیح بیشتر، دکتر گردتس توضیح داد که ماهی خال مخالی ممکن است میکروپلاستیک های شناور روی سطح آب را به اشتباه گرفته باشد. طعمه، به ویژه لوله ماهی تازه متولد شده، که معمولاً در سطح آب یافت می شود و از نظر شکل و رنگ تا حدودی شبیه به میکروپلاستیک ها است.

در حال حاضر، اطلاعات کمی در مورد اثرات مصرف میکروپلاستیک در ماهی وجود دارد. با این وجود، دکتر گردتس ماهی ماهی را توصیف کرد که یک نوار لاستیکی تقریباً 50 سانتی متری در معده داشت. زیرا آن را نتوانسته بود آن را تف کند، ماهی از گرسنگی مرده بود. آیا بلعیدن میکروپلاستیک ها نیز می تواند چنین عواقب جدی در ماهی داشته باشد؟ به گفته دکتر گردتس، مطالعه خود آنها حداقل هیچ نشانه ای از این احتمال را نشان نداده است.

میکروپلاستیک روی جلبک دریایی، خورده شده توسط حلزون های دریایی

جنگل کلپ.

گوتو گفت که جای تعجب است که سواحل سنگی و موجوداتی که در آنجا زندگی می کنند به سختی برای میکروپلاستیک مورد مطالعه قرار گرفته اند، زیرا در چنین مکان هایی است که قطعات پلاستیکی بزرگتر به صورت ذرات کوچکتر رنده می شوند.< /p>

گوتو گفت: "آزمایش‌های ما نشان می‌دهد که ذرات میکروپلاستیک به‌خوبی به سطح ساختاریافته و چسبناک مثانه می‌چسبند."

برای بررسی این فرض، محققان نمونه های جلبک دریایی و حلزون های گرفته شده از سواحل دریای شمال را مورد مطالعه قرار دادند. اول، آنها بررسی کردند که چه مقدار ذرات میکروپلاستیک روی آن رسوب کرده است سطح ترکش مثانه سپس قطعات پلاستیکی فلورسنت را به جلبک دریایی چسباندند و جلبک دریایی را به حلزون ها تغذیه کردند.

نتایج نشان داد که هر چه غلظت میکروپلاستیک ها در آب بیشتر باشد، ذرات بیشتری در آب یافت می شوند. سطح جلبک ها با این حال، هیچ اثری از ذرات فلورسنت در بافت یا جریان خون حلزون ها وجود نداشت.

طبق گفته گوتو، دانشمندان تاکنون توجه خود را بر روی گونه‌های در خطر انقراض متمرکز کرده‌اند، به‌ویژه آنهایی که از بستر دریا حفر می‌کنند یا در آب تصفیه شده دریا زندگی می‌کنند. تحقیقات او نشان داده است که گستره گونه هایی که تحت تأثیر میکروپلاستیک ها قرار گرفته اند بسیار بزرگتر است و گیاهخواران دریایی را نیز پوشش می دهد. علاوه بر این، محیط زیست و موجودات سواحل سنگی نیز باید در نظر گرفته شود.