SSI x Edges of Earth: کشف مکان‌های غواصی مخفی وانواتو

Marla Tomorug

قبل از نقل مکان از نیویورک به پرت، استرالیای غربی ، هرگز نام وانواتو را نشنیده بودم. تا زمانی که غواص نشدم، این زنجیره جزیره‌ای اغلب در رویاهایم ظاهر نمی‌شد. این کشور وحشی و بکر نه تنها از نظر ظاهری جالب است، بلکه یکی از مکان‌های نمادین برای بقایای جنگ جهانی دوم در زیر آب است که اکنون با حیات دریایی شکوفا شده است.

کشوری مانند وانواتو که غنی از فرهنگ و عمدتاً بکر است، چیزهای بسیار بیشتری از آنچه به چشم می‌آید برای ارائه دارد. پس از شش ماه برنامه‌ریزی، ما به دو مقصد رسیدیم - اسپیریتو سانتو و جزایر ماسکلین. هر دو به نوبه خود جالب هستند، اما به دلایل کاملاً متفاوت.

غواصی جنگ جهانی دوم

بزرگترین جزیره - اسپیریتو سانتو - جایی است که می‌توانید در کشتی غرق شده SS President Coolidge و Million Dollar Point غواصی کنید. این دو از معروف‌ترین مکان‌ها هستند و شما را به زمانی می‌برند که وانواتو میدان نبرد بین ایالات متحده و ژاپن بود. به همین دلیل، این مکان‌ها پر از تاریخ غنی در بالا و پایین خط آب هستند.

با کمال تعجب، هر دو محل، محل‌های غواصی ساحلی با دسترسی آسان بودند. در زمستان وانواتو، با قدم گذاشتن در آب با دمای ۲۸ درجه سانتیگراد (۸۰ درجه فارنهایت)، شرایط آرام و مسطح بود. با شروع از غرق شدن کشتی، این غواصی عمیق را در عمق حدود ۳۰ متری (۱۰۰ فوت) پیمایش کردیم و متوجه شدیم که تا حد زیادی سالم است - به عنوان مثال، لوستر کشتی هنوز در اتاق غذاخوری درجه یک آویزان است.

کشتی اس‌اس پرزیدنت کولیج در ابتدا یک کشتی اقیانوس‌پیما لوکس بود که بعدها به یک کشتی نظامی تبدیل شد. این کشتی در سال ۱۹۴۲ پس از برخورد با مین هنگام ورود به بندر اسپیریتو سانتو غرق شد. چیزی که این لاشه کشتی را به طور خاص خاص می‌کند، اندازه و مقیاس آن است.

این کشتی که یکی از بزرگترین کشتی‌های غرق‌شده قابل دسترسی در جهان است، بیش از ۲۰۰ متر (۶۵۰ فوت) طول و در عمق ۲۰ تا ۷۰ متری (۶۵ تا ۲۳۰ فوت) قرار دارد.

و همانطور که افسانه‌ها می‌گویند، یک انبار مخفی از طلا و گنجینه‌های دیگر در کشتی وجود دارد که هنوز پیدا نشده است!

عاشق لاشه کشتی هستید؟ این ۴ تا از بهترین غواصی‌ها در لاشه کشتی‌ها برای سال ۲۰۲۳ را ببینید.

بعد از آن، ما به منطقه‌ی «میلیون دلاری پوینت» رفتیم، که نامش را از آنجا گرفته که میلیون‌ها دلار تجهیزات نظامی پس از جنگ به اقیانوس ریخته شده بود. ارتش ایالات متحده سعی کرد این تجهیزات را به کشورهای متحد بفروشد، اما هیچ‌کس آن را نمی‌خواست - بنابراین تجهیزات به اقیانوس ریخته شدند. این یک رویه رایج در زمانی بود که حفاظت از اقیانوس‌ها به سختی موضوع بحث بود.

کامیون، تانکر، کشتی - هر چه که فکرش را بکنید - می‌توانستید آن پایین پیدا کنید. میزان انباشت تجهیزات شگفت‌انگیز بود. آنقدر زیاد که وقتی در عمق بودم، احساس می‌کردم صدای ماشین‌ها و ادوات جنگی در گوش‌هایم زنگ می‌زند. وهم‌آور.

اگرچه چشمگیر بود - به خصوص با توجه به اینکه چه مقدار حیات دریایی از بقایای کشتی غرق شده سرچشمه می‌گرفت - اما این نقطه اوج غواصی در وانواتو نبود. چیزی که ما هنگام خروج از مسیر معمول کشف کردیم حتی هیجان‌انگیزتر بود.

صخره مرجانی کشف نشده در خلیج کوچک

سفر به طور کلی فشاری بر محیط زیست است. به همین دلیل است که تلاش برای یافتن راه‌هایی برای انجام آن تا حد امکان پایدار، اولویت بزرگی برای ماست. وقتی به سفر پایدار فکر می‌کنیم، اغلب آن را با جبران کربن مرتبط می‌دانیم.

با این حال، کارهای بسیار بیشتری وجود دارد که می‌تواند کمک کند - مانند استفاده از ارزهای محلی، استفاده از کرم ضد آفتاب محافظ صخره‌های مرجانی ، یا انتخاب اقامتگاه‌های خانگی به جای استراحتگاه‌ها - تا دلارهای مسافرتی به جوامع محلی بازگردد.

سفر پایدار به همان اندازه مهم است که فرصتی برای یادگیری از افرادی که تمام عمرشان این مقاصد دورافتاده را خانه خود نامیده‌اند، داشته باشیم. اینجاست که ماری از اسپیریتو سانتو و ستریک از جزایر ماسکلین وارد زندگی ما شدند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سفر پایدار، به «راهنمای جامع برای غواص محیط زیست بودن» مراجعه کنید .

ماری صاحب خانه‌ی ییلاقی Little Bay است - اقامتگاهی که حدود یک ساعت با شهر اصلی سانتو، Lunganville، فاصله دارد و کاملاً از هرگونه مسیر توریستی دور است. ما با طی کردن یک جاده‌ی طولانی و عمدتاً آسفالت نشده در ساحل شرقی جزیره، به بخش مخفی او از وانواتو رسیدیم.

آنجا، متوجه شدیم که او و خانواده‌اش (یا هر کس دیگری) هرگز به خلیج استثنایی که درست در کنار خانه‌شان قرار داشت و او سخت تلاش می‌کرد تا آن را به منطقه حفاظت‌شده تبدیل کند، شیرجه نزده بودند .

به عنوان اولین کسانی که تجهیزات غواصی پوشیده و صخره را بررسی کردیم، از آنچه دیدیم شگفت‌زده شدیم.

کلمات سالم و پررونق برای توصیف این مکان کافی نیستند. خلیج اصلی - و وقتی از کنار دیواره صخره‌ای عبور می‌کنید و به اقیانوس آزاد می‌رسید - پر از ماهی‌های بی‌شماری است که به صورت دسته‌ای، گونه‌های ماکرو و مرجان‌های نفس‌گیر زیادی در آن وجود دارد.

ما واقعاً به بهشتی بکر برای غواصان قدم گذاشته بودیم. چهار روز را صرف بررسی در انواع شرایط، از طلوع تا غروب آفتاب، کردیم. همچنین به ماری و خانواده‌اش کمک کردیم تا دستورالعمل‌های ایمنی و پایداری را برای غواصان آینده‌ای که می‌خواهند به این مکان بی‌نظیر بیایند، تدوین کنند.

جزایر جادویی ماسکلین

وقتی فکر کردیم اوضاع دیگر نمی‌تواند بهتر شود، از سانتو به مالکولا، جزیره دیگری که به خاطر طبیعت بکر و دورافتاده‌اش شناخته می‌شود، رفتیم. پس از ۳.۵ ساعت رانندگی با کامیون روباز در جاده‌ای که اصلاً آسفالت نشده بود، یک ساعت قایق‌سواری در دریاهای خروشان داشتیم تا به باتیس بنگلوو - در جزایر ماسکلین در همان نزدیکی - که توسط مردی به نام ستریک اداره می‌شود، برسیم.

ستریک زندگی خود را در دریا گذرانده و پستانداران دریایی وحشی به نام دوگونگ‌ها را در زیستگاه طبیعی‌شان مشاهده کرده است . دوگونگ‌ها از جمله حیواناتی هستند که پیدا کردن گله‌هایشان دشوار است، زیرا اغلب به تنهایی در جستجوی غذای مورد علاقه خود - علف دریایی - سفر می‌کنند. شایعاتی مبنی بر این وجود داشت که در جزایر ماسکلین می‌توانید آنها را در دسته‌های ده تایی ببینید.

نکته: تهیه‌ی تانک‌های غواصی غیرممکن بود، زیرا در این جزایر تقریباً هیچ زیرساختی برای شروع وجود ندارد. خوشبختانه، یک قایق دیگر با ما در این اقیانوس پهناور وجود داشت. و اتفاقاً آنها گروهی از "قایق‌های تفریحی" بودند - یا کسانی که ماه‌ها (یا سال‌ها) روی یک قایق بادبانی که در حال سفر زمینی بود، زندگی می‌کردند - و یک کمپرسور روی عرشه داشتند. این یکی از آن لحظاتی بود که ما در مکان مناسب، در زمان مناسب، با افراد مناسب بودیم.

شش نفر از ما سوار بر تانک‌ها شدیم و به آب‌های کم‌عمق و زلال رفتیم. نیمی از تیم دوگونگ‌ها را دیدند در حالی که بقیه شانس کمتری داشتند. البته من جزو گروهی بودم که هیچ دوگونگ ندیدیم. چیزی که همه ما به اندازه کافی خوش شانس بودیم که ببینیم، باز هم، یک پهنه صخره‌ای پر جنب و جوش بود که پر از زندگی بود.

صخره تا کیلومترها ادامه داشت و هر جا که رو می‌کردیم، بی‌عیب و نقص بود.

بعد از یک روز غواصی در آب‌های کم‌عمق، تانک‌های غواصی خود را با باله‌های غواصی آزاد عوض کردیم. در طول هفته‌ی بعد، هر روز، با دوگونگ‌ها روبرو می‌شدیم - با ۳ تا ۳۰ تا از آنها شنا می‌کردیم. یکی از معدود مکان‌هایی در جهان که این امکان وجود دارد.

مرتبط: غواصی با گاوهای دریایی در فلوریدا .

روحیه اکتشاف

اگر تصمیم بگیرید هنگام سفر از نقشه خارج شوید، تقریباً همیشه تجربیات بی‌نظیری را در طول زندگی خود تجربه خواهید کرد. اما، خارج شدن از شبکه، راحتی و ثبات کمی را فراهم می‌کند و اغلب شما را به این فکر می‌اندازد که چه اتفاقی ممکن است در آینده بیفتد. برای بسیاری، این روش ترجیحی برای برنامه‌ریزی ماجراجویی‌های غواصی یا سفرهای اکتشافی نیست.

با این حال، می‌توانیم با اطمینان کامل بگوییم که اگر از برنامه‌های استاندارد تعیین‌شده منحرف نمی‌شدیم، زمان ما در آب‌های وانواتو عمق و معنای سابق را نداشت. غواصی فقط رفتن به آب نیست. بلکه شامل مقدمات، یافتن تجهیزات مناسب، رسیدن به مقصد، موانع، جستجوی حیوانات دریایی و از همه مهم‌تر، مردم است.

با همکاری شرکای ما در دفتر گردشگری ، میزبانان اقامتگاه‌های خانگی‌مان و افرادی که در قایق‌های بادبانی‌شان در دریا ملاقات کردیم، وانواتو به عنوان یکی از مقاصد غواصی مورد علاقه ما در جهان، در فهرست ما جایگاه بالاتری پیدا کرد.

اگر به دنبال جایی هستید که طبیعت بکر، وحشی و دست نخورده را ببینید، مطمئن شوید که این مجمع الجزایر در لیست شما قرار دارد.

از یک غواص به غواص دیگر، آماده باشید تا صادقانه مفهوم زمان جزیره را بپذیرید؛ مطمئن شوید که وزن همه کیسه‌های تجهیزات شما کمتر از ۲۵ کیلوگرم باشد؛ به برنامه‌ریزی برای انحراف عادت کنید؛ و تا حد امکان از جاده‌های ناشناخته عبور کنید. وقتی روح غواصی در وانواتو را در آغوش می‌گیرید، هرگز نمی‌دانید چه چیزی در گوشه و کنار در انتظار شماست.

اندی کراس سفیر SSI و سرپرست سفر اکتشافی «لبه‌های زمین» است که داستان‌های جوامع و سازمان‌های حفاظت از اقیانوس‌های دورافتاده را در ۵۰ مقصد در سراسر جهان برجسته می‌کند.

برای اطلاع از این سفر اکتشافی و دیدن برنامه‌های بعدی تیم، آنها را در اینستاگرام ، لینکدین ، تیک تاک ، یوتیوب و وب‌سایتشان دنبال کنید.