SSI x de randen van de aarde: Duiken in ongerepte oceanen in Cabo Pulmo

Andi-Cross

"De oceaan ziet er zo anders uit dan toen ik voor het eerst begon met duiken". Als je iemand hebt ontmoet die al 10, 20 of zelfs 30 jaar in de duikwereld actief is, dan heb je die zin zeker gehoord. Doorgewinterde duikers beschrijven vaak een oceaan die veel levendiger, levendiger en overvloediger was. Er was meer koraal, meer vis en meer actie. Als je dit herhaaldelijk hoort, kun je niet anders dan je afvragen: Is er in een wereld die verlamd is door de klimaatcrisis en menselijke invloeden nog ergens zoiets over? Sluit je aan bij het team van Edges of Earth als ze die vraag proberen te beantwoorden in Cabo Pulmo, Mexico - een verborgen duikparel en wereldwijd succesverhaal over natuurbehoud.

Duiken in Cabo Pulmo, Mexico

Voor ons, nieuwere duikers in het Edges of Earth expeditieteam, voelt elke duik als een stap in een andere wereld - een reis terug in de tijd. Toch is onze basis duidelijk anders dan die van iemand die al tientallen jaren duikt. We streven ernaar om dit verhaal niet onze ervaringen te laten overschaduwen of ons te laten verlangen naar een andere tijd en plaats, want dat is geen manier om het duiken van vandaag te benaderen.

Dit verhaal weegt echter af en toe en onvermijdelijk op ons, waardoor we het gevoel krijgen dat geen enkele duik ooit te vergelijken is met wat we in vroegere tijden hebben meegemaakt. Het laat ons nadenken over "wat als" en dat is een denkwijze die in geen enkel aspect van het leven gunstig is.

LAAT JE INSPIREREN: Edges of Earth x SSI: Mijn vader leerde duiken op zijn 65e en vond het geweldig!

We reden van Cabo San Lucas naar Cabo Pulmo in Baja California Sur, Mexico. De combinatie van de onverharde weg en de intense hitte zorgde voor een uitdagende omgeving, waarbij het bruine stof zich vastklampte aan onze bezwete huid en alles bedekte waarmee het in contact kwam.

Cabo Pulmo is een van die zeldzame plaatsen waar duiken centraal staat en die bekend staat om een van de beste duikplekken van Mexico. We kwamen net op tijd voor Cabo Pulmo's 29e verjaardag als nationaal park, klaar om in de beroemde wateren te duiken en de rijke geschiedenis van deze opmerkelijke plek te verkennen. Terwijl we ons een weg baanden naar het park, passeerden we stuk na stuk prachtige stranden.

Het Cabo Pulmo National Park ligt aan de oostkust van het schiereiland Baja California in Mexico en is een zeereservaat dat zich uitstrekt van Pulmo Point tot Los Frailes Cape, ongeveer 100 kilometer ten noorden van Cabo San Lucas. Dit park herbergt het oudste koraalrif aan de westkust van Noord-Amerika, dat naar schatting 20.000 jaar oud is. Het is het meest noordelijke koraalrif in het oostelijke deel van de Stille Oceaan en binnen de 27 vierkante mijl vind je 11 verschillende soorten koraal. Daarom heeft het Marine Conservation Institute Cabo Pulmo aangewezen als een Blue Spark en het is nu op weg om de Blue Park Standard te bereiken.

Cabo Pulmo National Park bestaat voornamelijk uit oceanen, slechts 1% van het gebied is land en er wordt nauwgezet gepatrouilleerd in samenwerking met de marine secretaris.

Cabo Pulmo is verdeeld in drie zones, elk aangewezen voor specifieke activiteiten, waaronder een zeer serieuze no-take zone met een dekking van 35%. Bewoners mogen vissen met de juiste identificatie, beperkt tot 10 kg per dag voor persoonlijk gebruik, zodat het kwetsbare ecosysteem van het rif intact blijft. Commercieel vissen is strikt verboden, zodat dit onderwaterparadijs behouden blijft voor toekomstige generaties en het zeeleven net zo levendig blijft als eeuwen geleden.

Ga je graag van de gebaande paden af? Bekijk: Explore More - 9 afgelegen duikplekken

Toen we aankwamen, was het water volkomen vlak - het kalmste water dat we in maanden hadden gezien. Het voelde als een open uitnodiging. De hitte en de wenkende stilte van het water maakten ons nog meer opgewonden om hier te zijn, op dit moment, op dit tijdstip. We passeerden Minamar, het meest noordelijke strand, helemaal verlaten. Toen Barracas Beach, waar de onechte zeeschildpadden zich begonnen te nestelen. We konden hun sporen in het zand zien en het was bekend dat kleine haaien dicht bij de kust kwamen. Het strand van El Cerrito was nog zo'n leeg stuk wat mensen betreft, maar het was tot de nok toe gevuld met pelikanen. Ze voerden, vochten om vis en stonden massaal langs de kust. Uiteindelijk kwamen we aan bij het strand van Cabo Pulmo.

De hele jeugdgemeenschap leek bijeen te zijn voor de viering van het jubileum. Kinderen leerden over schildpadden, haaien en zeevogels, terwijl volwassenen toezicht hielden en probeerden de hitte te vermijden. Het stadje Cabo Pulmo bestond eigenlijk alleen maar uit restaurants en duikwinkels - verder niets.

Dit kleine stadje aan de meest zuidelijke kust van Baja is helemaal ingesteld op mensen zoals wij, op zoek naar de laatste overgebleven oceaanparadijzen.

En dat is precies wat de hele stad die dag vierde. Cabo Pulmo was erin geslaagd om zijn oceaan weer ongekend gezond te maken nadat het zijn bronnen volledig had uitgeput.

Op 6 juni 1995 werd Cabo Pulmo aangewezen als nationaal park en beschermd zeegebied om de overbevissingscrisis in de regio aan te pakken. Visserij was de belangrijkste bron van inkomsten geweest voor de bewoners van Cabo Pulmo, maar na verloop van tijd waren de visbestanden ernstig uitgeput. Vissers moesten verder de zee op, waardoor meer boten, brandstof en menskracht nodig waren en hun levensonderhoud steeds moeilijker werd. In de jaren tachtig begonnen wetenschappers uit La Paz, Baja California Sur, Cabo Pulmo te bezoeken om de gemeenschap - die voornamelijk bestond uit leden van de Castro familie - voor te lichten over de verslechterende riffen.

GERELATEERD: SSI x Randen van de Aarde: Het zeekamp op Catalina Island verandert het leven van kinderen

De Castro's, onder leiding van Mario Castro en Juan Castro, werkten samen met deze wetenschappers om het nationale park op te richten. Later werd deze rol overgenomen door Judith Castro, die nu het gezicht van Cabo Pulmo is. Deze familie verlegde de primaire bron van inkomsten van visserij naar toerisme en stimuleerde een duikgemeenschap in de hoop de eens zo bloeiende riffen te herstellen.

Toen de Castro's besloten om de oceaan rond Cabo Pulmo te beschermen, was dat een nieuw, uniek scenario en daarom zeer controversieel. Van de gemeenschap eisen dat ze hun manier van leven omgooiden om de oceaan te herstellen was geen gemakkelijke overgang. Maar met tijd, geduld en volledige toewijding van de bewoners van Cabo Pulmo bleek het een visionaire stap.

In de loop der jaren, en niet zonder veel aanvankelijke tegenspoed, herstelde het rif zich, bloeide het duiktoerisme op en werden er regels ingevoerd om activiteiten op de oceaan, waaronder traditionele visserij, duiken en speervissen, duurzaam te beheren.

Wetenschappers hebben een toename van 460% in mariene biomassa gerapporteerd sinds Cabo Pulmo beschermd is - een opmerkelijk herstel dat in heel Mexico en de rest van de wereld gevierd wordt.

Jarenlang is Cabo Pulmo gezien als een casestudy voor herstel en restauratie, maar ook als een waarschuwend voorbeeld van wat je niet moet doen bij het opzetten van beschermde zeegebieden. Er zijn lessen te leren, zowel positieve als negatieve, bij de overgang van de ene primaire bron van inkomsten naar de andere. Aanvankelijk was de visserij de boosdoener in Cabo Pulmo, maar duiktoerisme is nu de nieuwe boosdoener geworden nu de explosieve groei van het toerisme gevolgen begint te hebben voor deze kleine gemeenschap die aan de rand leeft.

Cabo Pulmo neemt je mee terug naar een tijd waarin de oceaan echt bloeide

Het is een bestemming die moderne duikers opzoeken om te ervaren hoe het ooit was onder de golven. Ze komen hier om te begrijpen wat mensen bedoelen als ze die alomtegenwoordige nostalgische slogan van de oudere generaties zeggen: "De oceaan ziet er zo anders uit dan toen ik voor het eerst begon met duiken."

Ons expeditieteam kan met een gerust hart zeggen dat Cabo Pulmo ons gevloerd heeft met zijn overvloed aan zeedieren, en we hoefden niet eens ver van de kust te reizen om dit te ervaren. Een boottochtje van 15 minuten en een afdaling van 18 meter omringde ons met misschien wel de meeste vissen die we ooit op één locatie hebben gezien, en dat zegt veel nadat we een jaar lang de wereld hebben rondgereisd op zoek naar zulke ongerepte oceaanlocaties.

LAAT JE INSPIREREN: De beste duiken in Mexico deel 2 - Zee van Cortez

Zeebaarzen zo groot als ons lichaam voedden zich naast groene murenen, die volledig uit hun holen en spleten tevoorschijn kwamen om mee te jagen. Ooit bijna uitgestorven in deze regio, met minder dan 1% van de overgebleven populatie, heeft de Golfbaars een enorme opleving doorgemaakt dankzij de beschermende maatregelen van het park.

Er wordt gezegd dat hun populatie in tien jaar tijd is vervijftienvoudigd! De tandbaarzen en alen werken samen als een team om op voedsel te jagen. Dit partnerschap stelt de tandbaarzen in staat om prooien voor de alen te identificeren en de alen om het voedsel voor de tandbaarzen te verzamelen. Door in harmonie samen te werken, bestaan deze twee soorten naast elkaar. Met wel 10 alen voor elke 25 baarzen was de combinatie anders dan we ooit eerder hadden gezien.

Dan zijn er nog de scholen grootoogmakrelen, naar verluidt de grootste ter wereld. Ze zwommen naast ons, met hun enorme ogen die elke beweging van ons volgden. Naast hen zwommen scholen gele snapper en knorretjes, achtervolgd door amberjacks - de grootste van de makrelfamilie - die door het water torpedeerden.

Deze gigantische scholen bewogen zich in een snel tempo, hielden hun perfecte formaties in stand en braken om ons heen terwijl ze probeerden te ontsnappen aan het jachtspoor van de amberjacks. We zaten de helft van elke duik die we maakten midden in deze wilde achtervolging!

Dag na dag keken we naar het ritme van de oceaan, alsof we terug in de tijd waren gereisd, voordat de mens zijn tol eiste van de oceaan. We waren in de gebrevetteerde duikhemel.

Maar het waren niet alleen de scholen vissen die ons aantrokken, het was het hele rif zelf. Het koraal was opmerkelijk gezond, een zeldzaamheid voor ons om te zien. Het geheel door vrouwen geleide rangerteam van het nationale park beperkt het aantal mensen in het water op elk moment, waardoor duikers met gebrevetteerde operators moeten gaan en hun duiktijden per duikstek moeten reserveren.

Dit zorgt ervoor dat er nooit meer dan zeven duikers met twee gidsen op één duikstek zijn. Als je je verder dan 20 meter van de kustlijn waagt, moet je een gids bij je hebben; dit is hun zero-tolerance beleid. Dit strikte beleid is de reden waarom het rif zo floreert met geelstaartbuikvissen, waterjuffers, papegaaivissen, koningsvissen en nog veel meer.

Het herstellen van de oceaan in zijn oude staat binnen ons leven IS heel goed mogelijk, zoals we zelf hebben gezien.

Van de 20 Duikstekken die zijn aangewezen in het beschermde gebied, bezochten we er vijf. En elk van deze vijf bracht ons terug in de tijd en herinnerde ons eraan dat coëxistentie mogelijk is. We waren getuige van de perfecte balans van de natuurlijke wereld, met alen die baarzen hielpen en amberjacks die op grunts joegen.

Nog belangrijker is dat we een plek zagen waar mensen toegewijd zijn aan het samenleven met hun natuurlijke hulpbronnen, wat de positieve effecten laat zien als iedereen zich gedraagt als een eco-strijder. Het komt allemaal neer op balans: nemen wat we nodig hebben, verantwoord duiken en ruimte overlaten voor hergroei en wedergeboorte door te weten wanneer we ons moeten terugtrekken.

Zeggen dat Cabo Pulmo vandaag de dag perfect is, zou niet juist zijn. Hoewel er veel is gedaan om het rif te beschermen, moet er nog veel meer worden gedaan om het in stand te houden. De beste dingen in het leven vereisen hands-on werk en een niet aflatende toewijding, en dat verandert niet met de aanwijzing van een nationaal park of beschermd zeegebied. Als de aanwijzing er eenmaal is, begint het echte werk.

Voor degenen onder ons in de duikgemeenschap die de laatst overgebleven ongerepte oceanen najagen, moeten we onze rol in het behoud ervan begrijpen. We moeten nadenken over onze bijdragen aan de gemeenschappen in de frontlinie van deze ongerepte plaatsen en de impact die we hebben elke keer dat we het water ingaan. Het is aan ons om er voorzichtig mee om te gaan, onze vaardigheden te perfectioneren en deze oceaanomgevingen te behandelen alsof het onze laatste zijn, want dat zijn ze in veel gevallen ook.

Zoals Judith Castro het treffend verwoordde:

"We hebben geleerd dat we als gemeenschap voor Cabo Pulmo moeten zorgen omdat we Cabo Pulmo ZIJN. Nu moeten de duikers die hier komen dat ook begrijpen."

Als zoekers naar de beste duikstekken ter wereld moeten we ons inzetten voor duurzaam toerisme. Dat betekent duiken met lokale operators, verblijven in lokaal gerunde accommodaties, eten in lokale restaurants en je houden aan de richtlijnen van handhavingsteams. Jouw acties kunnen een plek als Cabo Pulmo maken of breken - een plek die een blik in het verleden biedt en laat zien wat een bloeiende oceaan werkelijk kan zijn.

Samen kunnen we plaatsen als Cabo Pulmo beschermen.

Sluit je aan bij de Blue Oceans-beweging voor meer informatie:

WORD VANDAAG NOG DUIKER BIJ BLUE OCEANS!

-

Andi Cross is SSI-ambassadeur en leidt de expeditie 'Edges of Earth'. Ze belicht verhalen over positieve vooruitgang in de oceaan en hoe je de wereld bewuster kunt verkennen. Om op de hoogte te blijven van de expeditie kun je het team volgen op Instagram, LinkedIn, TikTok, YouTube en hun website.