کالیفرنیا: نهنگ ها همیشه به مناطق آزمایش سونار باز می گردند

February 7, 2019 مناطق بدون سونار فقیر از نظر غذا

دانشمندان با استفاده از داده‌های ربات‌های زیرآبی دریافتند که نهنگ‌های منقاردار ترجیح می‌دهند در بخش‌هایی از محدوده آزمایشی سونار نیروی دریایی در کالیفرنیای جنوبی که دارای تکه‌های متراکم است تغذیه کنند. ماهی مرکب اعماق دریا یک مطالعه جدید که اکنون در مجله Applied Ecology منتشر شده است، نشان می دهد که نهنگ های منقاری برای زنده ماندن به این نقاط شکار نیاز دارند و مکان های مشابهی به سادگی در مناطق "عاری از سونار" نزدیک وجود ندارند.

برای چندین دهه، نیروی دریایی ایالات متحده از سونار قدرتمند در طول تمرینات آموزشی و آزمایشی ضد زیردریایی در زیستگاه های دریایی مختلف از جمله حوضه سن نیکلاس در جنوب کالیفرنیا استفاده کرده است. نهنگ های منقاری به این نوع سونارهای نظامی حساس هستند. به دنبال اقدامات قانونی فعالان محیط زیست، نیروی دریایی برخی از فعالیت های آموزشی را تغییر داد، مناطقی «بدون سونار» ایجاد کرد و ده ها میلیون دلار در طول یک دهه صرف یافتن راه هایی برای کاهش آسیب به نهنگ های منقاری و دیگر پستانداران کرد.



>تحقیقات جدید به رهبری براندون ساوتال از دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز، و کلی بنویت برد از مؤسسه تحقیقاتی آکواریوم خلیج مونتری، باید به درک بهتر دلیل بازگشت نهنگ ها به منطقه آزمایشی با وجود خطرات کمک کند.



>محققان برای اندازه گیری فراوانی و اندازه ماهی مرکب در اعماق دریا در بخش های مختلف منطقه آزمایشی دریایی و در آب های مجاور، یک ربات زیر آب به سونار مجهز کردند. آنها همچنین "بودجه انرژی" را برای نهنگ های منقاری تهیه کردند که هزینه های شکار ده ماهی را - از نظر زمان و کالری - نشان می دهد. این به محققان کمک کرد تا تخمین بزنند که نهنگ ها باید چند غواصی انجام دهند تا بتوانند غذای کافی برای زنده ماندن در مناطق مختلف پیدا کنند.

"نهنگ های منقاردار برای به دست آوردن غذای خود بسیار سخت کار می کنند،" بنوا برد می گوید. برخلاف بسیاری از نهنگ‌های بالین که دارای ذخایر انرژی قابل توجهی هستند، نهنگ‌های منقاری نمی‌توانند انرژی زیادی را برای غواصی صرف کنند که منجر به صید بسیاری از ماهی‌ها نمی‌شود. در مناطقی که غلظت شکار کم است، نهنگ های منقاری باید بیشتر کار کنند و کالری بیشتری مصرف کنند، که تولید مثل و پرورش فرزندان را بسیار دشوارتر می کند. برخی از مناطق مورد مطالعه در غلظت طعمه آنقدر کم بودند که نهنگ‌ها احتمالاً نمی‌توانستند نیازهای اولیه انرژی خود را اگر فقط در آنجا شکار کنند، برآورده کنند. شکار،" Benoit-Bird اضافه می کند. به نظر می رسد که بخشی از منطقه آزمایشی نیروی دریایی در جنوب کالیفرنیا شامل منطقه ای غنی از اختاپوس است. در واقع، ماهی مرکب 10 برابر بیشتر در منطقه مورد علاقه نهنگ ها رایج بود. در این منطقه ترجیحی، نهنگ ها می توانند تنها با انجام یک شیرجه در روز غذای کافی دریافت کنند. در یک منطقه عاری از سونار در نزدیکی (که بر اساس این ایده شکل گرفت که نهنگ های منقاری می توانند در طول آزمایش های سونار در این مناطق پناه بگیرند)، نهنگ ها باید روزانه بین 22 تا 100 غواصی انجام می دادند تا غذای کافی دریافت کنند.

"< ساوتال می گوید: i>نتایج ما بر مدیریت تأثیر دارد. "آنها اطلاعات مستقیمی را به نیروی دریایی و آژانس های فدرال برای مدیریت و حفاظت بهتر از زیستگاه های مهم کالیفرنیا ارائه می دهند."