Te jong om te duiken?

Duiken verandert levens. Het is een van die activiteiten waarvan de transformerende kracht op zowel jong als oud kan worden toegepast. Vaker wel dan niet, als een ouder duiker is, is de kans groot dat de kinderen ook duiker worden. Maak kennis met Mikkel. Een 14-jarige duiker die op 10-jarige leeftijd begon met duiken. Zijn verhaal inspireert om meer jonge duikers aan te moedigen en herinnert ons aan alle prachtige manieren waarop duiken invloed heeft gehad op ons leven.

Kun je ons een korte introductie van jezelf geven?

Mijn naam is Mikkel Aarup Tybjerg. Ik ben net 14 jaar geworden en duik sinds mijn 10e. Ik woon in een klein dorpje in Denemarken. Mijn familie en ik wonen vlakbij de zee en ik heb er altijd een sterke band mee gevoeld. Als baby begon ik al te gillen als mijn ouders me uit het water haalden. We hebben een zeilboot en brengen veel tijd door op zee. Dus ik denk dat toen ik ging duiken, het een logische stap voor me was om de oppervlakte te doorbreken.

Waardoor wilde je leren duiken?

Mijn vader is een grote inspiratie. Hij is ook heel jong begonnen met duiken en heeft het altijd geweldig gevonden. Bovendien is hij zeebioloog en heeft hij me veel verhalen verteld over het leven in de zee. Dus natuurlijk wilde ik meedoen en zelf een kijkje nemen.

Wat was je eerste open water ervaring?

Ik was tien jaar oud toen ik mijn eerste open water duik maakte. Dat gebeurde op Gran Canaria met mijn vader en een van zijn goede vrienden van een lokale duikschool, die gespecialiseerd was in het instrueren van kinderen. Mijn vader weigerde mijn instructeur te zijn, dus hij was er alleen als satelliet. Ik was net klaar met de theorielessen en we gingen direct de zee in. We zwommen 45 minuten rond en voerden wat vissen. Ik herinner het me als een heel veilig en leuk gevoel om voor het eerst de stille wereld te bezoeken. Het regende, dus we konden honderden kleine regendruppels op het oppervlak zien. We trokken ons niets aan van de regen, omdat we toch niet natter konden worden. We kwamen ook een paar inktvissen tegen en zagen ze van kleur veranderen. Het was prachtig. Toen we bovenkwamen, had ik het een beetje koud, dus we vierden de eerste duik met warme chocolademelk en een grote glimlach. Sindsdien heb ik 156 duiken gelogd met een totale bodemtijd van 6.355 minuten. Ik heb nog nooit een slechte ervaring gehad en ik heb erg genoten van elke minuut van mijn tijd onder water.

Wat heeft duiken je tot nu toe geleerd?

Duiken heeft me heel veel geleerd. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ten eerste heeft het duiken me veel geschenken en ervaringen gegeven die ik nooit zal vergeten. Ook heb ik basiskennis opgedaan over natuurkunde, scheikunde, meteorologie, biologie, wiskunde, talen enzovoort. Dit soort theoretische kennis kan ik op school gebruiken. Het belangrijkste is dat duiken is alsof je de sleutel hebt tot een andere wereld. Bijna overal waar je komt, ontmoet je nieuwe vrienden. Ik heb al duikers ontmoet uit Rusland, Italië, Argentinië, Brazilië, de VS, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, Groot-Brittannië, Duitsland, Nederland en vele andere landen. Het voelt alsof we één grote familie zijn en ik ben altijd welkom geheten, ook al ben ik nog jong vergeleken met veel andere duikers.

Wat zou je tegen een jongere zeggen die erover denkt om te leren duiken?

'Ga ervoor. Je zult er nooit spijt van krijgen.' En als ik een advies mag geven, is het om alleen te duiken met mensen die je heel goed kent. Duiken is geweldig, maar je bent afhankelijk van je buddy, net zoals je buddy afhankelijk is van jou. Daarom is het veel leuker om te duiken met mensen die je volledig vertrouwt.

Wat is je favoriete duiklocatie tot nu toe?

Dat is een bijna onmogelijke vraag om te beantwoorden, want als je één duikplek kiest, laat je andere plekken links liggen. Ik heb nog nooit gedoken op een plek waar ik niet graag terug zou komen! Ik heb geweldige ervaringen in het Caribisch gebied, de Rode Zee en de Atlantische Oceaan. Maar als ik een speciale locatie zou moeten kiezen, dan is mijn all-time favoriete plek rond een geheim eiland in Noorwegen. We gaan er één of twee keer per jaar heen om te duiken. Het eiland wordt omringd door een enorme hoeveelheid zeeleven en veel geschiedenis. Er zijn meerdere wrakken die dateren uit de 16e eeuw. En elke keer als we duiken zien we iets nieuws en interessants. Afgelopen zomer vond ik bijvoorbeeld een volledig afgeronde steen op de oceaanbodem. Hij was ongeveer 10 cm in diameter en woog 400 gram. We hebben hem door een expert laten onderzoeken en het bleek een handgemaakte stenen kanonskogel uit de 16e eeuw te zijn. Tot nu toe waren er maar elf van gevonden.

Favoriete zeeleven?

Ook een moeilijke om te beantwoorden. Ik heb duizenden fascinerende zeeorganismen ontmoet, waaronder dolfijnen, schildpadden, slangen en haaien. Maar één ervaring staat in mijn geheugen gegrift. Er gebeurde iets bijzonders deze winter, in het zuiden van Egypte, tijdens een nachtduik. We gingen terug naar het strand toen ik omkeek en een kleine, torpedovormige vis vlak achter me zag zwemmen. Ik richtte mijn lichten erop. Het was een baby barracuda. Het grappige is dat hij me volgde en lang bij me bleef. Hij gebruikte me deels als bescherming tegen grotere roofdieren en deels als schuilplaats van waaruit hij nog kleinere prooien kon aanvallen. We stopten en de babybarracuda bleef minstens 15 minuten bij me. Vanaf dat moment werd ik 'Kleine Barracuda' genoemd. Dat is dus waarschijnlijk mijn favoriete zeeorganisme.