Manta waanzin: Ervaar de iconische Kona Manta duik
May 9, 2024
Liefhebbers van mantaroggen? Bereid je dan voor op het ultieme avontuur als het team van Edges of Earth hun ervaringen deelt over de iconische manta-duik in Kona op Hawaï. Niet alles verliep volgens plan, maar de beloning was het wachten meer dan waard! Lees verder om meer te weten te komen.
Wanneer we aan duiken denken, hebben we vaak beelden in ons hoofd van rifhaaien die rondcirkelen in het ondiepe water van de Bahama's, de mantaroggen van Hanifaru Bay in de Malediven, of de levendige en kleurrijke vingerriffen van het Great Barrier Reef in Australië. Ja, dit zijn allemaal spectaculaire duiken die velen van ons een once-in-a-lifetime ervaring bieden. Maar niet alle duiken zijn zo glamoureus. Hoe meer je duikt, hoe meer je je realiseert dat duiken niet altijd de onderwaterontmoetingen van je dromen biedt. Als duiker moet je de omstandigheden accepteren, in voor- en tegenspoed - je moet evenveel ruwe golven, woelige zeeën en slecht zicht doorstaan op je zoektocht om meer van de onderwaterwereld te ontdekken.
Maar het hebben van allerlei verschillende duikervaringen maakt je een betere duiker. En voor velen van ons is een duik een goede duik, omdat het betekent dat we het water op gaan! Hoezeer duiken toewijding en oefening met zich meebrengt, er komt ook veel meer geduld bij kijken dan je zou denken. Niet elke dag kan een manta-gekte zijn (althans niet voor de meesten van ons).
Toen ik in 2018 begon met duiken, had ik geluk met een paar duiken die me meteen omver bliezen. De omvang van deze eerste paar duiken was misschien wel wat me in de eerste plaats zo verslaafd maakte aan de sport. Maar op dat moment in mijn carrière zou zo ongeveer alles goed genoeg voor me zijn geweest - ik ademde tenslotte onder water!
Maar kort na die eerste uitbarsting leek mijn geluk te keren. Als ik naar een duikbestemming ging met de hoop om manta roggen te zien, dan waren ze er niet. Als ik op zoek zou gaan naar walvishaaien, zou dit het ENIGE seizoen in de recente geschiedenis zijn waarin er geen waren.
Dat is het met duiken: je kunt wilde ontmoetingen niet voorspellen of afdwingen
Je kunt proberen je timing en seizoenen perfect af te stemmen op het zien van dat ene zeedier waar je zo door geobsedeerd bent. Maar dat maakt nog steeds niets uit als de sport vaak op geluk berust. Als je voor het eerst duikt, kan het frustrerend zijn om het gevoel te hebben dat je de beste ontmoetingen mist en dat je er met hoge verwachtingen ver voor hebt gereisd. Vooral als je mogelijkheden om te duiken beperkt zijn. Maar net als bij veel waardevolle ervaringen in ons leven is geduld essentieel om de kunst van het duiken met succes te beoefenen.
Dit bleek vooral waar te zijn toen het ging om duiken in Hawaï. Dat was een duikbestemming die ik al een tijdje op mijn radar had staan en ik bad dat het schema van Moeder Natuur op de een of andere magische manier in de pas zou lopen met ons expeditieteam toen we ons naar het Grote Eiland waagden om de beroemde Kona manta-duik te ervaren.
Toen ik voor het eerst ging duiken, had ik geruchten gehoord over het legendarische "nachtduiken met mantaroggen" in de buurt van Kona, de belangrijkste stad op dit bijzondere Hawaïaanse eiland. En ik hoorde dat als alle sterren op één lijn staan, de manta-duik in Kona spectaculair kan zijn.
Wanneer het gaat om de lijst met duikbestemmingen op ons expeditietraject, pleit ons team er over het algemeen voor om deze buiten het hoogseizoen te verkennen. Dit is vooral om te voorkomen dat we bijdragen aan overtoerisme op de locatie en om onze tijd te minimaliseren op plekken waar normaal gesproken veel activiteit is.
Ook al verlangen we ernaar om soorten in hun natuurlijke element te zien, er is niets erger dan bijdragen aan het probleem waar veel locaties over de hele wereld mee te maken hebben. We proberen goed na te denken over onze timing en planning om ervoor te zorgen dat we zo min mogelijk druk leggen op de ecosystemen die we verkennen.
Dus in plaats van te arriveren tijdens het piekseizoen van de manta's in Hawaï, dat normaal gesproken van mei tot en met september loopt, kozen we voor februari. Hierdoor konden we ons schema ook afstemmen op het World Surf League's Pipeline Pro-evenement op Oahu om getuige te zijn van elitesurfen op zijn best.
Vanuit daar gingen we naar het Grote Eiland om ons geluk te beproeven met de Kona manta-duik. Zoals altijd zochten we deprofessionele duikers op die deze zeewonderen al hun hele carrière bestuderen en beschermen. Dit leidde ons rechtstreeks naar een man genaamd Keller Laros, ook wel liefkozend "Manta Man" genoemd."
Keller is een karakter! Hij vertelt "vadergrappen" sneller dan je met je ogen kunt knipperen en zijn altijd aanwezige en volle persoonlijkheid maakt elke manta-duik spannend, ongeacht hoeveel (of hoe weinig) manta's je ziet. Hij woont al 30 jaar op het Grote Eiland en heeft een non-profit organisatie opgericht genaamd Manta Pacific Research Foundation.
Dankzij dit ervaringsniveau weet hij letterlijk alles over de manta's op het eiland, van hun namen tot het aantal jaren dat hij ze onder water heeft gezien, en zelfs hun specifieke en individuele gedrag.
Voor hem is elke duik een kans om zijn bevindingen te observeren, vast te leggen en te rapporteren. Dit alles draagt bij aan een database met informatie die hij al drie decennia bijhoudt over de unieke manta populatie van de Big Island. Dit is een voortdurende motivatie voor Keller: het hebben van de meest actuele kennisbank over alles wat met deze manta's te maken heeft, om deze kennis uiteindelijk met de juiste mensen te delen.
Eenvoudig gezegd was er niemand beter dan Keller om ons expeditieteam alles te laten zien wat er over manta's te weten valt. We hadden onze man gevonden in Hawaï.
Tijdens onze late begroeting op het vliegveld leek Keller wat neerslachtiger dan de grandioze persoonlijkheid die ik van onze eerdere telefoongesprekken had verwacht. De afgelopen twee weken hadden Keller en zijn gebruikelijke crew niet veel manta's gezien. De nacht voor onze aankomst moesten ze hun duiken afzeggen vanwege het slechte weer. Hij leek op zijn zachtst gezegd ongerust en dat waren wij ook.
De droomduikervaring die ik in mijn hoofd had leek er een te worden waarbij we moesten toegeven aan de eisen van Moeder Natuur. Na een perfecte nachtrust in het OUTRIGGER Kona Resort & Spa-de accommodatie die het mantaduiken op de kaart heeft gezet (waarover later meer), gingen we op weg om eindelijk de legendarische mantaduik in Kona te ervaren.
De iconische Kona manta-duik meemaken...of niet.
Onze boottocht naar de duikstek bij het vliegveld van Kona leek maar vijf minuten te duren. Het water was kalm, er was geen stroming en ons team was enthousiast over de mogelijkheden. Rond 15.00 uur begonnen we aan onze eerste manta-duik.
Hoewel we bijna perfect zicht hadden, was de watertemperatuur die van de Stille Oceaan in Californië, waardoor we genoodzaakt waren 5 mm wetsuits met laagjes te dragen, terwijl we verwarmingselementen in elke open ruimte duwden die we konden vinden. Geschokt door dit koude water waagden we de sprong en waren gevloerd door wat we zagen: helemaal niets.
Keller keek ons aan met de uitdrukking van een bezorgde vader en we konden het allemaal niet helpen, maar we werden wanhopig omdat we het gevoel hadden dat ons geluk helemaal op was.
Hoe dan ook, we waren blij dat we er waren. Het water was vredig. De sfeer was goed. In de verte strandden walvissen en alleen al het epische schouwspel van de zonsondergang op Hawaii was genoeg om ons op te beuren. Keller en zijn bemanning deelden grappen uit tijdens onze oppervlakte-interval, waardoor we ons uitstekend vermaakten (en onze gedachten afhielden van het feit dat er misschien geen manta's waren!)
Maar nu, terwijl de avond viel, wachtte iedereen op het hoofdgebeuren. Rond 18.30 uur begonnen we met uitrusten en al snel daalden we weer af in het gematigde Hawaïaanse winterwater. We lieten ons naar de zeebodem zakken, zetten lampen op om het plankton aan te trekken waar manta's zich mee voeden en bleven geduldig op de bodem zweven.
Binnen een paar minuten stroomden wel 20 mantaroggen het gebied binnen, doken langzaam om ons heen en voedden zich met het overvloedige plankton.
Het was pikdonker, afgezien van deze lampen, waardoor het tafereel nogal griezelig en mysterieus was. Een voor een raakten manta's ons hoofd bijna aan, waardoor we gedwongen werden om achter de rotsen te hurken om geen fysieke interactie te hebben. En meer dan een uur lang waren we gefascineerd door het schouwspel, terwijl Keller notities maakte van elk klein detail dat zich daar beneden afspeelde. Ons geluk was gekeerd. Dit was de Kona manta-duikervaring waar we op hadden gewacht.
Het aan de oppervlakte komen was een van die momenten die je niet kunt namaken. Het unanieme niveau van opwinding, waardering en enthousiasme was ongekend. Iedereen was opgetogen dat de vloek van twee weken was verbroken en dat Kona weer helemaal terug was in zijn manta-gekte! De volgende week doken we dag en nacht aan de zijde van Keller, keken toe hoe hij aan het werk was en verbaasden ons over de manta's waar hij regelmatig mee mocht duiken. Elke nacht werd het aantal manta's groter en groter!
Op een van onze laatste dagen in Kona besloten we met Keller naar de duikstekken vlak bij het OUTRIGGER Kona Resort & Spa te gaan. Zo'n 30 jaar geleden werd hier ontdekt dat lichten het plankton aantrekken en dus ook de mantaroggen. En het was bij de OUTRIGGER dat de beroemde "nachtduik met manta's" ervaring in Kona werd geboren. Sindsdien is dit voor de scuba gemeenschap de plek waar je moet zijn om de beste manta's te zien op het Grote Eiland. We besloten echter om er een dagduik van te maken en ons geluk nog eens te beproeven.
We hadden al het gevoel dat we de jackpot hadden gewonnen met onze manta-duiken in Kona, maar we hadden geen idee wat ons te wachten stond. In de verte zagen we spinner dolfijnen spelen. Gigantische aasballen van vissen zwermden om ons heen. En vanuit mijn ooghoek zag ik een grote schaduw dichter naar ons team toe bewegen. Door de enorme visbal kwam een perfecte manta, die volgens Keller Quarantina heette. En bijna 45 minuten lang cirkelde ze nieuwsgierig om ons heen en waardeerde ze ons op onze veilige afstand. Ik overdrijf niet als ik zeg dat deze duik een van de meest diepgaande ervaringen was die we ooit onder water hebben gehad.
We voelden ons bijna spiritueel verbonden met deze manta, terwijl haar ogen elke beweging van ons in de gaten hielden. En het was een van die duiken waarbij we ons herinnerden waarom we überhaupt met deze sport zijn begonnen.
Het liet ook een blijvende indruk achter en herinnerde ons eraan waarom we blijven vechten voor de oceaan. Waarom we door moeten gaan met het vertellen van de verhalen van hen die zich in de frontlinie van het natuurbehoud bevinden en die hun dagen doorbrengen met het beschermen van soorten die aan de poort staan, zoals de manta's, en hun ecosystemen. Met Keller die ons zijn wereld liet zien, de OUTRIGGER die zijn deuren voor ons opende en de manta's die ons herinnerden aan ons eeuwige "waarom", waren onze manta-duikervaringen in Kona er een voor in de boeken.
Ik laat je achter met deze laatste opmerking, van de ene obsessieve Scuba Diver aan de andere: als je je volgende avontuur overweegt en je hebt Hawaï in je vizier, dan is er één persoon die je moet bellen.
Bereid tijd in je agenda om de legendarische Kona manta-duik met Keller te ervaren en meer dan alleen een enkele duik. Je zult van die duikboot stappen en meer willen! Voor zover je weet ben jij de volgende en Moeder Natuur zal ook voor jou alles uit de kast halen.
Bereid voor de ultieme manta ervaring? Klik op de onderstaande link om je manta-duik in Kona te plannen:
-
Andi Cross is SSI-ambassadeur en leidt de expeditie Edges of Earth, waarin verhalen over positieve vooruitgang in de oceaan worden uitgelicht en wordt uitgelegd hoe je de wereld bewuster kunt verkennen. Volg het team op Instagram, LinkedIn, TikTok, YouTube, en hun website.