سفر به یخچال های طبیعی قطب جنوب

February 13, 2017 تحقیق پیش‌بینی‌ها را برای سطح جهانی دریاها بهبود می‌بخشد دوره های زمانی گرم و سرد متناوب چگونه بر صفحه یخی غرب قطب جنوب تأثیر گذاشته است؟ این به چه معناست برای سطح فعلی و آینده دریا؟ در تلاش برای یافتن پاسخ این سؤالات، پنجاه محقق از مؤسسه آلفرد وگنر (AWI) در حال حاضر در مسیر دریای آموندسن هستند که در تاریخ 6 فوریه از Punta Arenas (شیلی) حرکت کرده اند. شکاف در قفسه یخی لارسن قطب جنوب و قفسه یخی Brunt (جایی که ایستگاه تحقیقاتی هالی بریتانیا در آن قرار دارد) تحت مشاهده هستند. از بین رفتن توده یخ در بخش اقیانوس آرام این قاره سریعتر از بخش اقیانوس اطلس است. دانشمندانی که با کشتی تحقیقاتی Polarstern سفر می‌کنند، در حال حاضر به سمت بخش اقیانوس آرام می‌روند تا تغییرات لایه‌های یخی و اینکه چگونه آنها در تغییرات سطح دریا در گذشته نقش داشته‌اند را بررسی کنند. با انجام این کار، آنها امیدوارند که پیش بینی تغییرات آینده را بهبود بخشند. سطح دریا بین سال‌های 1901 تا 2010 19 سانتی‌متر افزایش یافته است. اگرچه این مقدار هنوز حاوی مقداری عدم قطعیت است، با آخرین مدل‌ها که احتمال افزایش یک متری را نشان می‌دهد. چنین پیش‌بینی‌هایی ضروری هستند، زیرا به‌عنوان پایه‌ای برای انطباق و به حداقل رساندن تأثیر تغییرات آب‌وهوایی، به‌عنوان مثال، از طریق اقدامات حفاظتی ساحلی عمل می‌کنند. اگرچه مدل‌های رایانه‌ای موجود می‌توانند رابطه بین یخ و اقیانوس را تعیین کنند، در حال حاضر چنین داده‌ای برای صفحه یخی غرب قطب جنوب وجود ندارد. دکتر کارستن گوهل، دانشمند ارشد اکسپدیشن، از AWI، می‌گوید: «دقیقاً به همین دلیل است که ما می‌خواهیم چگونگی پیشرفت و عقب‌نشینی ورقه یخ را در گذشته بررسی کنیم، از جمله تغییرات مکانی و زمانی و سرعت.» "به ویژه در منطقه دریای آموندسن، ما یک عقب‌نشینی سریع غیرمعمول را در چند دهه گذشته مشاهده کرده‌ایم که بسیاری معتقدند اولین گام در فروپاشی کامل ورقه یخی غرب قطب جنوب است." اضافه. دریای آموندسن که در بخش اقیانوس آرام قطب جنوب واقع شده است، جایی است که دو یخچال بزرگ (یخچال جزیره کاج و یخچال Thwaites) به اقیانوس ریخته می شوند و توده عظیمی از یخ را از صفحه یخی غرب قطب جنوب منتقل می کنند. برای صفحه یخی غرب قطب جنوب، بخش بزرگی از پایگاه آن در قاره زیر سطح دریا است. امروزه، با گردش آب نسبتاً گرم دریا بر روی فلات قاره دریای آموندسن، واکنش‌های ملموسی هم در ناحیه زمین یخ قاره و هم در قفسه یخی شناور ایجاد می‌شود. با گرمتر شدن اقیانوس، قفسه یخی از پایین شروع به ذوب شدن می کند و منطقه زمین به سمت خشکی دورتر می شود. این باعث می شود یخچال ها عقب نشینی کنند و در نتیجه وضعیتی ایجاد می شود که در آن جایی که زمانی یک لایه یخی به ضخامت صدها متر وجود داشت، اکنون فقط آب های آزاد با ورقه نازکی از یخ های فصلی دریا پوشیده شده است. برای دانشمندان زمین‌شناسی، چنین تغییراتی در حرکت ورقه‌های یخی به آنها این امکان را می‌دهد که از هسته‌های رسوبی از فلات قاره بدون یخ استفاده کنند تا بفهمند چه زمانی در تاریخ زمین و تا چه اندازه دریای آموندسن پوشیده از یخ بوده یا بدون یخ بوده است. آنها این کار را با بررسی بقایای جلبک های تک سلولی (روزن داران و دیاتومه ها) انجام می دهند که پس از مرگ به صورت رسوب در بستر دریا فرو می روند. برای اولین بار، دکل حفاری MARUM-MeBo70 بستر دریا از مرکز دریانوردی دانشگاه برمن علوم زیست محیطی (MARUM) در قطب جنوب استفاده خواهد شد. این می تواند هسته های رسوبی تا طول 70 متر را حفاری کند. انتظار می رود تجزیه و تحلیل بعدی هسته ها، مانند تعیین گونه ها و سن جلبک های فسیلی، اطلاعاتی در مورد دمای آب گذشته و تاریخچه پوشش یخی در دریای آموندسن به دست دهد. دکتر گوهل گفت: "ما قصد داریم نمونه هایی از دوره های تاریخ زمین با شرایط آب و هوایی مشابه با شرایطی که انتظار داریم در 100 تا 200 سال آینده ببینیم جمع آوری کنیم." به این ترتیب، یکی از اهداف مته، آخرین یخبندان بین یخبندان قبل از فعلی است که حدود 125000 سال پیش بود. پلیوسن نیز مورد توجه تیم تحقیقاتی است. سه تا پنج میلیون سال پیش، دمای هوا دو تا سه درجه بالاتر از قبل از انقلاب صنعتی بود و غلظت دی اکسید کربن در جو (در 400 قسمت در میلیون) تقریباً شبیه به آنچه امروز است بود. برای اطلاعات بیشتر اینجا را ببینید.