محیط فعلی خبر بدی برای جلبک قرمز مرجانی دارد

February 16, 2016 سازمان های غیردولتی خواستار اجرای دقیق تر قوانین هستند افزایش سطح دی اکسید کربن در اتمسفر و افزایش اسیدی شدن اقیانوس ها تأثیر مضری بر رشد جلبک قرمز مرجانی (Lithothamnion glaciale) دارد که سازنده ضروری در محیط زیست دریایی است. تحقیقات نشان داده است که مقاومت جلبک مرجانی در برابر فرسایش کاهش می یابد زیرا افزایش غلظت دی اکسید کربن باعث می شود ساختار اسکلتی آن شکننده تر و به اندازه کافی کلسیفیه شود. این عواقب ناگواری برای اکوسیستم دریایی دارد، زیرا این جلبک‌های مرجانی بسترهای مرجانی را تشکیل می‌دهند که زیستگاه، پناهگاه و مهدکودک ضروری برای طیف گسترده‌ای از موجودات دریایی، از جمله برخی از گونه‌های ماهی‌های مهم اقتصادی هستند. این یافته ها بر اساس تحقیقات و آزمایش های انجام شده توسط دانشمندان مرکز GEOMAR Helmholtz برای تحقیقات اقیانوس کیل، دانشگاه بریستول و دانشگاه استرالیای غربی است. آنها در مجله Scientific Reports منتشر شده اند. دیواره سلولی جلبک قرمز مرجانی معمولاً از شکلی از کلسیت تشکیل شده است که حاوی مقدار زیادی منیزیم است. همانطور که رشد می کنند، نوارهای دایره ای شکل می گیرند که تا حدودی شبیه حلقه های درخت هستند. حلقه هایی که در تابستان بیرون می آیند حاوی منیزیم بیشتری نسبت به حلقه هایی هستند که در زمستان رشد می کنند. برای اندازه گیری رشد و تجمع منیزیم در مواجهه با افزایش شرایط دی اکسید کربن و اسیدی شدن اقیانوس ها، محققان جلبک قرمز مرجانی را در دو شرایط مختلف قرار دادند: در حال حاضر و در سطوح پیش بینی شده غلظت دی اکسید کربن. هم دمای آب و هم شرایط نور ثابت نگه داشته شدند. دکتر فدریکا راگازولا، زیست‌شناس موسسه علوم دریایی در دانشگاه می‌گوید: "در غلظت‌های بالا دی‌اکسید کربن، منیزیم کمتری به دیواره‌های سلولی وارد می‌شود و دیواره‌ها نازک‌تر از سطوح فعلی دی‌اکسید کربن باقی می‌مانند. حتی ساختار آنها نیز تغییر کرده است." پورتسموث ما دو دلیل احتمالی برای این امر می بینیم: یا جلبک ها کلسیت با منیزیم بالا را با ترکیبی با محلول کمتر مبادله کردند یا بخشی از کلسیت را به دلیل اسیدی شدن از دست دادند. اما در هر صورت لیتوتامنیون خاصیت ارتجاعی و سختی خود را از دست می دهد و می تواند آسیب بیشتری ببیند. به راحتی،" او گفت. بنابراین محققان گمان می کنند که جلبک نمی تواند نقش مهم خود را به عنوان سازنده اکوسیستم حفظ کند. از آنجایی که تغییرات دما و شدت نور را می توان به عنوان دلایل کاهش غلظت منیزیم رد کرد، محققان پیشنهاد کرده اند که این تغییر در نتیجه مستقیم اسیدی شدن اقیانوس است. هنگامی که بازسازی اقلیم دوران های زمین شناسی گذشته را در نظر بگیریم، این نتیجه گیری پیامدهایی دارد. "نسبت منیزیم به کلسیم در جلبک های مرجانی به عنوان ثبت کننده دما استفاده شده است. اما از آنجایی که نمونه های ما به طور مداوم در هفت درجه سانتیگراد نگهداری می شوند، تغییرات در غلظت منیزیم نمی تواند به دما مرتبط باشد. بدون اطلاعات pH، بازسازی دما از نسبت منیزیم به کلسیم انجام می شود. دکتر یان فیتزکه از GEOMAR می گوید چنین جلبکی می تواند گمراه کننده باشد. پیوند مطالعه: http://www. nature.com/articles/srep20572