پیوند نزدیک بین جریان های عمیق و آب و هوا کشف شد

April 21, 2017 محققان GEOMAR مشاهدات طولانی مدت از دریای لابرادور را منتشر می کنند دریای لابرادور در شمال غربی اقیانوس اطلس شمالی یکی از مناطق اصلی گردش جهانی اقیانوس است. از سال 1997، مرکز تحقیقات اقیانوسی GEOMAR هلمهولتز، کیل، جریان های اقیانوسی را از سطح اقیانوس تا بستر دریا، با استفاده از مجموعه ای از رصدخانه های اقیانوس شناسی رصد می کند. تجزیه و تحلیل داده های آنها از سال 1997 تا 2014 اخیرا منتشر شده است که ارتباط نزدیک بین جریان های عمیق و تغییرات آب و هوایی را در مقیاس های زمانی مختلف نشان می دهد. از زمستان های معتدل در شمال اروپا، بارندگی در غرب آفریقا، طوفان ها در آمریکای شمالی، انرژی توزیع شده در سراسر جهان توسط گردش جهانی اقیانوس ها بر آب و هوا و آب و هوای منطقه تأثیر می گذارد. یک منطقه کلیدی در این معادله دریای لابرادور، بین آمریکای شمالی و گرینلند است. اینجاست که آب های شور گرمی که از جنوب نزدیک سطح دریا می آیند سرد می شوند و به اعماق فرو می روند. از آنجا، توده های آب در امتداد حاشیه قاره به سمت جنوب جریان می یابند. واضح است که این منطقه نقشی کلیدی در گردش جهانی اقیانوس ایفا می کند. از سال 1997، در خروجی جنوبی دریای لابرادور، مرکز تحقیقات اقیانوسی GEOMAR Helmholtz کیل، رصدخانه های اقیانوس شناسی را راه اندازی کرده است که تمام سطوح این سیستم را پوشش می دهد. تیمی متشکل از چهار اقیانوس‌شناس، کامل‌ترین تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده را در مجله تحقیقات ژئوفیزیک اقیانوس‌ها منتشر کرده‌اند. راینر زانتوپ، نویسنده ارشد این مقاله، از GEOMAR می‌گوید: «ما توانستیم اتصالات بین جریان‌های عمیق جنوب و سیستم‌های بادی بر فراز اقیانوس اطلس شمالی را که قبلاً ناشناخته بودند، شناسایی کنیم. این رصدخانه که در 53 درجه شمال مرز غربی دریای لابرادور قرار دارد، مجموعه‌ای از کنتورهای جریان و حسگرهای دما و شوری را تشکیل می‌دهد که به زنجیر و کابل‌های فولادی متصل هستند. وزنه های لنگر واقع در انتهای پایین این لنگرها را در جای خود نگه می دارند در حالی که شناور شناور انتهای دیگر را به سمت سطح می کشد. زانتوپ توضیح داد: «این به ما امکان می‌دهد تا جریان‌ها را از زیر سطح تا درست بالای زمین اندازه‌گیری کنیم. این مطالعه بر اساس داده‌هایی است که در طی 13 سفر دریایی علمی بین سال‌های 1996 و 2014 جمع‌آوری شده است - عمدتاً در کشتی‌های تحقیقاتی آلمانی METEOR و MARIA S. MERIAN یا کشتی تحقیقاتی فرانسوی THALASSA. بر اساس تجزیه و تحلیل، مشخص شد که جریان های عمیق به سمت جنوب در امتداد مرز غربی اقیانوس اطلس در مقیاس های زمانی مختلف در نوسان هستند. به ویژه، نویسندگان از عمیق ترین جریان در نزدیکی کف اقیانوس شگفت زده شدند. به گفته اقیانوس شناس کیل، "اگرچه پایدارتر از سطوح بالایی است، اما با یک دوره تقریباً ده ساله تغییر می کند." تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که نوسانات عمیق ترین جریان با نوسانات سیستم های بادی بر روی اقیانوس اطلس شمالی همزمان است. دومی تحت تأثیر اختلاف فشار بین ارتفاعات آزور و پایین ایسلند - نوسان اقیانوس اطلس شمالی (NAO) قرار دارد. زانتوپ گفت: "شدت عمیق ترین جریان جنوبی دریای لابرادور نوسانات مشابه NAO را نشان می دهد. ما تا حدودی از یافتن سیگنال به وضوح در داده های اندازه گیری خود شگفت زده شدیم." وی در پایان افزود: «هرچه تعاملات بین اقیانوس و جو را بهتر درک کنیم، با اطمینان بیشتری می‌توانیم تغییرات طبیعی و تغییرات انسان‌ساز را تشخیص دهیم و در نتیجه پیش‌بینی‌های بهتری در مورد تحولات آینده انجام دهیم.» پیوند به مطالعه