زمین لرزه باعث نشت متان در کف دریا می شود

December 20, 2016  محققان پس از مطالعه پیامدهای زلزله سال ۲۰۱۰ در شیلی یافته‌های خود را منتشر کردند بیشتر زمین لرزه های شدید در زیر بستر دریا اتفاق می افتد. برای مدت طولانی، فرض بر این بود که آنها مسئول ایجاد مسیرهایی بودند که به گازهای داخل زمین اجازه نفوذ به آب دریا را می دادند. اکنون، با مشاهدات زمین لرزه 2010 ماول در مرکز شیلی، تکمیل شده توسط تجزیه و تحلیل ژئوشیمیایی بعدی و مدل سازی ژئوفیزیک، دانشمندان مرکز تحقیقات اقیانوسی GEOMAR هلمهولتز کیل اکنون قادر به اثبات این ارتباط هستند. در 27 فوریه 2010، شیلی با زلزله 8.8 ریشتری مواجه شد که باعث سونامی شد که بخش‌های ساحلی شیلی مرکزی را تحت تأثیر قرار داد. این یکی از ده زلزله قوی بود که تاکنون اندازه گیری شده است. تعداد قربانیان کمتر از آن چیزی بود که از زلزله ای به این بزرگی انتظار می رفت. با این حال، خسارت مالی بیش از 30 میلیارد دلار آمریکا هزینه داشته است. این زمین لرزه به یکی از بهترین های مشاهده شده تبدیل شد و لرزش ها به صورت علمی اندازه گیری شد، زیرا تیم های تحقیقاتی از چندین کشور (از جمله تیمی از GEOMAR) دستگاه های اندازه گیری را در منطقه نصب کرده بودند. طی یک اکسپدیشن در کشتی تحقیقاتی SONNE ماه ها پس از این رویداد، آنها توانستند با استفاده از وسیله نقلیه ROV KIEL 6000، عواقب پس از زلزله را مستند کنند. بر اساس مشاهدات خود، تیم GEOMAR و The Cluster of Excellence "The Future Ocean" یافته های خود را از انتشار متان حاصل از بستر دریا در مجله بین المللی Geochemistry, Geophysics, Geosystems منتشر کرده اند. آنها ثابت کرده بودند که زلزله ماول در سال 2010 باعث نشت گاز جدید در سواحل شیلی شده است. ارتباط بین تخلیه متان در بستر دریا و زمین لرزه های قوی مدت هاست که مشکوک بوده است، اما اثبات آن دشوار است. بسترهای آسیب دیده اغلب چندین هزار متر عمق دارند و دسترسی به آنها دشوار است. به لطف داده های سال 2010، ما اکنون می توانیم این را ثابت کنید.» نویسنده اصلی دکتر یاکوب گیرسن به آلمانی گفت این مطالعه عمدتاً بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده در طول اکسپدیشن SONNE در سپتامبر و اکتبر 2010 بود. این اکتشاف که در واقع سال‌ها قبل برنامه‌ریزی شده بود، دقیقاً به منطقه‌ای منتهی شد که کانون زلزله هفت ماه قبل از آن بود. علاوه بر این، در طول سفرهای ROV KIEL 6000 به اعماق اقیانوس، شکاف های تازه ای را در بستر دریا ثبت کرد. دکتر پیتر لینکه از GEOMAR، که در آن زمان هماهنگ کننده اکسپدیشن بود، توضیح داد: "آنها آشکارا در طول زمین لرزه، درست هفت ماه قبل از سفر ما ظاهر شدند. در مقیاس زمانی زمین شناسی، این فقط یک چشم بر هم زدن است." با استفاده از فناوری حسگر مدرن، این تیم در اوایل سال 2010 محتوای بسیار بالایی متان را در آب اطراف شکاف‌ها شناسایی کردند. تجزیه و تحلیل دقیق‌تر نشان داد که متان نه از بالاترین لایه‌های اقیانوس، بلکه از نواحی عمیق‌تر پوسته زمین سرچشمه گرفته است. . داده‌های ژئوفیزیکی و ژئوشیمیایی، تصاویر ROV KIEL 6000، و همچنین نمونه‌های به‌دست‌آمده توسط نویسندگان، توسط محاسبات تنش ژئوفیزیکی زیرسطحی تکمیل شده‌اند. دکتر فلوریان شولز، یکی از نویسندگان این مقاله از GEOMAR توضیح داد: "مشاهدات نشان می دهد که زلزله گسل های عمیق در زمین را دوباره فعال کرده است که به نوبه خود به عنوان کانالی برای متان عمل می کنند." این مطالعه در مقیاس بین المللی نشان می دهد که زمین لرزه های قوی نقش مهمی در تشکیل نشت متان در بستر دریا و انتقال گازها از اعماق پوسته زمین به سطح دارند. دکتر گیرسن می‌گوید: «با این حال، قبل از اینکه بتوان گفت چه مقدار گاز توسط فرآیندهای تکتونیکی آزاد می‌شود، اینکه آیا و چگونه این فرآیندها در طول زمان تغییر می‌کنند، و اینکه آیا گازها می‌توانند به جو برسند یا خیر، سفرهای بیشتری به مناطق زلزله‌زده ضروری است. برای اطلاعات بیشتر اینجا را ببینید پیوند به مطالعه