دانشمندان قبل از کنفرانس بزرگ تغییرات آب و هوا، تهدیدی را برای اقیانوس ها برجسته کردند
November 3, 2015
پروفسور هانس اتو پورتنر و پروفسور دکتر اولف ریبسل، زیست شناسان دریایی، پروفسور هانس اتو پورتنر و پروفسور اولف ریبسل، پیش از کنفرانس جهانی آب و هوا در پاریس، گفتند: برای محافظت از بقای آینده سیاره و اقیانوس، اهداف بلندپروازانه اقلیمی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مورد نیاز است. در جلسه صبحانه
اقلیم آلمان کنسرسیوم (DKK) و کنسرسیوم تحقیقات دریایی آلمان (KDM)
پورتنر، زیست‌شناس در موسسه آلفرد وگنر، مرکز هلمهولتز برای تحقیقات قطبی و دریایی و رئیس جدید انتخاب شده گروه کاری IPCC، خطرات پیش‌بینی‌شده برای اقیانوس‌ها را تشریح کرد. ناشی از تغییرات آب و هوایی: گرم شدن کره زمین، افزایش سطح دریاها و اسیدی شدن اقیانوس ها. علاوه بر صخره‌های مرجانی استوایی، مناطق یخی دریا در قطب شمال نیز به عنوان اکوسیستم‌های آسیب‌پذیرتر در نظر گرفته می‌شوند.
در حال حاضر، آستانه‌های تغییر حیاتی برای ارگانیسم‌ها و اکوسیستم‌ها و خطرات ناشی از آن در دما تحلیل و نشان داده می‌شوند. به گفته Pörtner، گرم شدن دمای کره زمین ناشی از انسان باید به جای 2 درجه سانتیگراد به 1.5 درجه سانتیگراد محدود شود.
او افزود که در مورد صخره‌های مرجانی، اگر افزایش دما به ۱.۲ درجه سانتیگراد محدود شود، می‌توان پنجاه درصد آن‌ها را حفظ کرد - با این حال، این رقم اثرات اسیدی شدن اقیانوس‌ها را در نظر نمی‌گیرد.
اسیدی شدن اقیانوس: اقیانوس ها توسط گازهای گلخانه ای تغییر می کنند
یکی از بزرگترین خطرات آب و هوایی برای اقیانوس ها اسیدی شدن است: روزانه ۲۴ میلیون تن دی اکسید کربن به اقیانوس جذب می شود. این امر حدود یک سوم دی اکسید کربن آزاد شده در دوران پیش از صنعتی شدن را برآورده می کند، بنابراین اثرات تغییرات آب و هوا را کاهش می دهد. امروزه، جذب دی اکسید کربن از اقیانوس به طور متوسط ۲۸ درصد بیشتر از دوران پیش از صنعتی شدن است. اگر انتشار گازهای گلخانه ای کنترل نشود، اسیدیته اقیانوس تا پایان این قرن بیش از دو برابر خواهد شد. هر چه اقیانوس ها اسیدی تر شوند، دی اکسید کربن کمتری می توانند از جو جذب کنند.
ریبسل، پروفسور اقیانوس شناسی زیستی در مرکز تحقیقات اقیانوسی GEOMAR هلمهولتز کیل، اظهار داشت: «نرخ اسیدی شدن پیش بینی شده اقیانوس ها در تاریخ زمین بی سابقه است».
"بیش از همه، موجودات آهکی‌ساز، علاوه بر مرجان‌ها، صدف‌ها، حلزون‌ها، خارپشت‌های دریایی، ستاره‌های دریایی و بسیاری از پلانکتون‌های آهکی‌کننده، جزو بازنده‌های اسیدی شدن اقیانوس‌ها هستند."
آزمایش میدانی GEOMAR در نروژ: برندگان و بازندگان اسیدی شدن
Riebesell برای اولین بار نتایج یک آزمایش میدانی را ارائه کرده بود که در بهار 2015 در Raunefjord نروژی در جنوب برگن انجام شد. تأثیرات اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها در چندین مزوکه‌نوم (سیستم‌های آزمایشی بسته که برای شبیه‌سازی فرآیندهای بیولوژیکی، شیمیایی و فیزیکی راه‌اندازی شده‌اند) در آبدره در طول چند ماه برجسته شد. کشف شد که برخی از گونه ها
مانند حلزون‌های بالدار و جلبک‌های آهکی، بر خلاف پیکوپلانکتون، میکروارگانیسم‌هایی که در انتهای زنجیره غذایی قرار دارند، نمی‌توانند از اثرات اسیدی شدن اقیانوس‌ها جان سالم به در ببرند.
از این رو، ریبسل به این نتیجه رسید که تغییرات کوچک در اکوسیستم می تواند پیامدهای بزرگی داشته باشد و نه تنها شبکه غذایی در اقیانوس را متحول کند، بلکه بر آبزی پروری و ماهیگیری نیز تأثیر بگذارد.
تغییر آب و هوا و اسیدی شدن اقیانوس
مشکل اسیدی شدن اقیانوس‌ها نتیجه انتشار دی اکسید کربن توسط فعالیت‌های انسانی است. اثر متقابل عوامل محیطی بر موجودات دریایی، و همچنین تغییرات انسان‌ساز (مانند اتروفیکاسیون و آلودگی) منجر به تغییرات پیچیده در اکوسیستم، مهاجرت گونه‌ها و کاهش کلی تنوع زیستی می‌شود. حتی اکنون، ما تازه شروع به درک پیامدهای چنین تغییراتی در محیط خود کرده‌ایم.
منبع: http://www.geomar.de