آیا سرگرم کننده است؟ شیرجه 40 متری در لجن فاضلاب برج هاضمه

شرایط غواصی در واقع بهینه است: بدون جریان، بدون خرابی خطرناک در منطقه، دمای مطبوع و منطقه غواصی قابل مدیریت ... قابل مدیریت ...؟ اکنون جدی است: در واقع نه، زیرا شیرجه در برج هاضم یک تصفیه خانه فاضلاب با دید "صفر" انجام می شود. و ما در مورد غواصان حرفه ای صحبت می کنیم، به طور دقیق تر، گرگور اولریش، که با تیم غواصی دوازده نفره خود از سرویس غواصی محیط زیست وین، عمدتاً در تصفیه خانه های فاضلاب در سراسر آلمان غواصی می کند (و کار می کند).

شرکت خانوادگی وینی توسط آنتون پدر گرگور بیش از 40 سال پیش تاسیس شد. خانواده اولریخ از سال 1996 به عنوان متخصص برای کارهای گوارش و تصفیه فاضلاب کار می کنند. گرگور ده سال را با تصفیه خانه های فاضلاب اروپایی گذراند. اکنون او شرکت خود را با شرکت پدرش آنتون، که به یکی از معدود متخصصان برتر در این بخش تجاری "بوی بد" تبدیل شده است، ترکیب می کند.

کل غواصی. این چیزها ارتباط بسیار کمی با زیباترین ورزش جهان دارد و چنین عملیاتی در تصفیه خانه های سه مرحله ای فاضلاب به معنای واقعی کلمه لیسیدن عسل نیست، بلکه یک تجارت "مثل" است - اما با این وجود بسیار جالب است که چه نوع کارهایی توسط غواصان صنعتی انجام می شود. .

گرگور اکنون 36 ساله است، ده سال است که کار خود را به عنوان غواص حرفه ای در زلال سازها و هاضم های متعدد انجام داده است. کاری که او و همکارانش در برج های هاضمه با عمق تا 40 متر در دمای حدود 37 درجه سانتیگراد انجام می دهند یک "پرواز کور" در یک محیط خطرناک است. گرگور اولریش به طور کلی فقط در آب های آلوده، یعنی در فاضلاب تصفیه خانه های فاضلاب، شیرجه می زند. تنها چهار تا هشت متر عمق و عمدتاً 20 درجه گرم است. در اینجا غواصی گاهی تا سه ساعت طول می کشد. متخصصان غواصی وین به دلیل عمق کم نیازی به جداول رفع فشار برای این کار ندارند. در این حوضه ها، باکتری های هوازی فاضلاب را شفاف می کنند. به منظور ایجاد محیط هوازی لازم برای کشت های مهم باکتریایی، هوای فشرده با کمپرسورهای کم فشار به داخل استخرها دمیده می شود و روی آن می چرخد.

هوا. دمنده ها" در حین بازرسی و تمیز کردن غواصی خاموش می شوند و غواصان برای حفظ موفقیت آمیز تصفیه فاضلاب، لجن و مواد خارجی را از استخر خارج می کنند. از اینجا پساب های از پیش تمیز شده وارد برج های فاضلاب و گل می شود...

این برج های هضم بزرگ تا ارتفاع 40 متر دارای محیط بی هوازی هستند و در طی فرآیندهای هضم، گاز متان تولید می شود که فعالیت های غواصی را دشوارتر می کند. گرگور اولریش توضیح می‌دهد: «در چنین برج‌های هضمی، این فرآیند بیش از مصرف کل سیستم انرژی تولید می‌کند و گاز متان یک محصول جانبی خوش‌آمد اما خطرناک فرآیند شفاف‌سازی است». مقررات ایمنی سختگیرانه ای وجود دارد، زیرا خطر انفجار، به اصطلاح منطقه 1، از فواصل پنج متری از محیط متان در برج تصفیه وجود دارد.

داخل برج، بالاتر از سطح پرکننده. از توده هضم - در منطقه "صفر" - هر جرقه ای می تواند منجر به درام شود، به همین دلیل است که در اینجا فقط می توان از تجهیزات و مواد ویژه استفاده کرد. این هیچ ربطی به غواصی صنعتی ندارد. گرگور اولریش توضیح می‌دهد: «وقتی نور باقیمانده را می‌بینید که از طریق دریچه ناپدید می‌شود و به طور ناگهانی دید صفر می‌شود، منطقه بحرانی صفر را پشت سر گذاشته‌اید، اما بعد تا گوش‌هایتان در آشفتگی گیر کرده‌اید، زیرا جرم نیمه‌سیال در دمای 37 درجه سانتیگراد چیزی جز دمای غواصی دلپذیر است.

لباس مخصوص ضد آب و گاز با اتصال سرنیزه ای که روی گردن دارد بلند می شود. کلاه مخصوصی که پنجره دید آن در واقع چیزی را نشان نمی دهد. به همین دلیل است که لامپ غواصی، کامپیوتر یا عمق سنج جزء تجهیزات نیست، زیرا به هر حال نمی توان از آن استفاده کرد. کت و شلوار بسته با هوا توسط تیم خدمات در سطح، خارج از هاضم، از طریق یک بسته شلنگ با چهار خط - به نام نافی، تامین می شود. با Free-Flow، هوای تنفسی به کت و شلوار دمیده می شود. این نیز به داخل کلاه سرازیر می شود تا غواص بتواند بدون تنظیم کننده نفس بکشد، درست مانند غواصی کلاسیک کلاه ایمنی. جریان و حجم هوا از طریق دریچه ها تنظیم می شود. گفتگو بین تیم خدمات و غواصان از طریق یک تلفن یکپارچه امکان پذیر است.

هوای دمیده شده در لباس غواص را کمی خنک می کند، زیرا تنها پس از چند دقیقه دمای محیط 37 درجه چیزی جز سرگرم کننده است. یک شلنگ کوچک، تقریباً یک و نیم متر طول، گاهی اوقات «سیستم» را خنک می‌کند، زمانی که غواص می‌تواند از شیر به اصطلاح پنوماتیک برای هدایت یک جت آب سرد بر روی سینه یا دست‌های خود از بیرون استفاده کند، که حداقل به طور موقت تضمین می‌کند. خنک شدن جزئی.

گرگور اولریش می گوید: «حداقل از دیدگاه غواصان حرفه ای، این مزیت های زیادی دارد. این حرفه ای توضیح می دهد: "همیشه گرم است و ما هرگز مجبور نیستیم در آب های یخی یا در محیط سرد شیرجه بزنیم. ما یک محیط آرام و ثابت داریم و فقط در یک فضای کاملاً مشخص شیرجه می زنیم." و: "ما در واقع همیشه در یک محیط امن شیرجه می‌زنیم. در طول غواصی‌هایمان هیچ‌گاه جریانی وجود ندارد، ما هیچ ترافیک حمل‌ونقلی بالای سرمان نداریم و هیچ تاسیسات خطرناک یا خرابه‌ای که خطری ایجاد می‌کند، وجود ندارد." Gregor Ulrich تقریباً شما را وادار می‌کند آن را امتحان کنید. وقتی گوش می دهید برای خودتان اما او بلافاصله یک نقطه ضعف نیز اضافه کرد: "این برای روان بسیار سخت است. حداقل در ابتدا!" و این احتمالاً یکی از دلایل اصلی این است که غواصی حرفه ای در چنین محیط های سختی دقیقاً شغل رویایی نیست، جدای از دستمزد با حدود 500 یورو در روز!