Şaşırtıcı bir bulgu: derin denizdeki stromatolitler

Araştırma ekibi 730 metre derinlikte fosil keşfetti

3,5 milyon yıllık yaşıyla stromatolitler en eski fosiller arasında yer alıyor. Ancak kireç yatakları şimdiye kadar yalnızca su derinliği on metreye kadar olan sığ denizlerde meydana geldi. Çünkü kireç birikintileri ancak ışığa bağımlı ve fotosentetik mikroorganizmaların varlığı durumunda büyüyebilir. Yerbilimciler tarafından yapılan yeni bir çalışma, ışıktan bağımsız kemosentetik mikroplar kullanılarak stromatolitlerin okyanus tabanında 731 metrelik sularda da büyüyebildiğini gösteriyor.

Bremenli yerbilimciler Umman Denizi'nde Pakistan kıyısı açıklarında yapılan bir keşif gezisinde keşfettiler 730 metre sudaki metan çıkıntılarında kubbe şeklindeki mikrobiyal tabakalar. Dalış robotu "MARUM-QUEST 4000"in tutucu kolunun yardımıyla yaklaşık 40 santimetre yüksekliğinde kireçli bir kubbe ortaya çıkarmayı başardılar. Ekip, içeride, başlangıçta mikrobiyal örtülerle kaplı, ince lamine edilmiş ve kemerli kireçtaşı yapıları buldu.

Bu mikroplar, MARUM'da jeokimyasal olarak daha doğru bir şekilde incelendi. Sonuç: metan parçalayan deniz mikroorganizmaları, arkeler, stromatolit adı verilen yapıların yapımında yer alıyor. İsmin Yunanca kökeni zaten kireçtaşı tepelerinin biçimini gizliyor: Antik Yunan stroması tavan, lithos ise taş anlamına geliyor. MARUM'dan Gerhard, "Sığ denizde yaşayan ve metabolizmaları için güneş ışınlarından enerji elde eden mikrosentetik mikropların aksine, bu mikroplar okyanusun derinliklerinde metanın çıkarılması sırasında üretilen enerjiyi kullanıyor. Karanlıkta kemosentezi gerçekleştiriyorlar" diyor. Bohrmann.

Deniz tabanında yaşayan bakteriler, metanın ayrışması sırasında ortaya çıkan hidrojen sülfiti dönüştürüyor. Dr. med, "Bu sülfürü oksitleyen bakterilerin lif demetlerini mikroskop altında ince kesitlerde tespit edebildik" diyor. MARUM'dan Tobias Himmler, çalışmanın ilk yazarı. "Bu demetlerin nasıl alındığı olağanüstü. Umman Denizi'ndeki bakteriler bu derinlikte neredeyse hiç serbest oksijene sahip olmadığından, muhtemelen oksijen yerine nitrat kullanıyorlar, bu da kireçlenmeyi teşvik ediyor" diye ekliyor Prof. Dr. med. Hamburg Üniversitesi'nden Jörn Peckmann.

Onların varsayımı, mikropların kemosenteze dayalı metabolizması yoluyla kireçlenmeyi doğrulayan jeokimyasal bir modeli desteklemektedir. Buradan araştırmacılar, daha önce bilinen fotosentetik mikropların aksine, ışıktan bağımsız kemosentez bazlı mikropların derin denizlerde bile stromatolit oluşturabildiği sonucuna varıyor.

Stromatolit, 541 milyondan daha eski kaya oluşumlarında en yaygın fosildir. yıllar. Bugünkü Umman Denizi'ne benzer şekilde, o dönemden önceki okyanuslarda, Prekambriyen denilen dönemde, suda çok az oksijen vardı. Umman Denizi'nde kemosentez bazlı stromatolitlerin keşfi, bu eski fosillerin nasıl ortaya çıkmış olabileceğine dair yeni bilgiler sağlıyor. "Şimdiye kadar yalnızca fotosentez bazlı stromatolitler biliniyordu, örneğin Bahamalar'da veya Avustralya'nın batı kıyısındaki Shark Körfezi'nde. Kemosentez bazlı stromatolitlerin aksine, bunlar yapı ve iç yapıları açısından birçok Prekambriyen stromatolitten farklılık gösteriyor." Tobias Himmler açıklıyor. Bu nedenle araştırmacılar, kemosentezin 541 milyon yıldan daha uzun bir süre önce Prekambriyen bölgesindeki stromatolitlerin büyümesine önceden düşünülenden daha fazla katkıda bulunduğunu tahmin ediyor.

Daha fazla bilgi: www.marum.de.

Çalışmanın bağlantısı: yayınlar. geoscienceworld.org//fotik-bölgenin-altındakistromatolites