Sprawa kurczących się morskich gigantów

Międzynarodowe wspólne badanie ujawniło prawdę: że rozmiary wielu większych niż żywe stworzeń morskich zostały wyolbrzymione. Badania - obejmujące 25 gatunków, w tym płetwala błękitnego, kałamarnicę olbrzymią i żarłacza białego - porównały pomiary wielkości znalezione w bazach danych i zapisach historycznych z okazami muzealnymi. Publikując swoje odkrycia w czasopiśmie Peerj, naukowcy doszli do wniosku, że w wielu przypadkach udokumentowane rozmiary są znacznie większe niż rzeczywiste okazy. W wyniku tych badań kałamarnica olbrzymia (Architeuthis dux) skurczyła się z rzekomej długości do 19 metrów do 12 metrów. Jedną z przyczyn rozbieżności może być fakt, że po rozkładzie mięśnie tuszy zwierzęcia uległy rozciągnięciu. Jeśli chodzi o rekina wielorybiego (Rhincodon typus), stracił on dobre 2,5 metra, a jego maksymalna długość skróciła się do weryfikowalnych 18,8 metra. Podobnie, maksymalny rozmiar żarłacza białego (Carcharodon carcharias) spadł z 8 do 7,13 metra. A w przypadku ataku, zgłoszony rozmiar rekina często był znacznie większy niż rzeczywisty. W takich sytuacjach naukowcy zaobserwowali korelację między dotkliwością ataku a zgłaszanym rozmiarem rekina, być może dlatego, że bycie zaatakowanym przez małego rekina nie jest aż tak imponujące. Jednak w przypadku płetwala błękitnego (Balaenoptera musculus) badanie potwierdziło, że rekordowa długość 33 metrów jest zgodna z tym, co zostało zgłoszone. Zobacz badanie tutaj.