Jonge broers en zussen van de splitnose rotsvis gaan niet zomaar met de stroom mee

November 23, 2016 Onderzoek aan de Oregon State University toont aan dat de nakomelingen van een splitnose rotsvis (Sebastes diploproa) (Sebastes diploproa) in groepen bij elkaar blijven vanaf het moment ze worden uitgezet in de open oceaan tot het moment dat ze naar ondieper water.

De studie werpt licht op de manier waarop rotsvissen zich door de oceaan verspreiden en zich vestigen in nabijgelegen kustgebieden. Voorheen dacht men dat hun larven zich verspreidden naar waar de stroming ze ook heen voerde.

"Wanneer je populaties beheert, is het echt belangrijk om te begrijpen waar de jongen naartoe gaan en waar de jongen vandaan komen - hoe populaties met elkaar verbonden zijn en weer worden aangevuld," zegt Su Sponaugle, een hoogleraar integratieve biologie aan het Hatfield Marine Science Center van OSU. Centrum.

De ontdekking van dit gedrag onder de larven kwam aan het licht nadat bijna 500 pas gesettelde rotsvissen in een ondiepe nearshore habitat voor de de kust van centraal Oregon werden verzameld en genetisch geanalyseerd. De resultaten toonden aan dat 11,6 procent ten minste één broer of zus in de groep had.

"Dat is veel hoger dan we hadden verwacht als ze zich willekeurig zouden verspreiden," zei Sponaugle.

Een vrouwtje kan duizenden zwemvaardige larven per keer loslaten. De rotsvis leeft dicht bij de zeebodem in de bentische zone en vormt een divers geslacht met vele soorten. De volwassen dieren leven in diep water - meestal 100 tot 350 meter - maar jonge exemplaren vestigen zich vaak in kusthabitats op minder dan 20 meter diepte nadat ze tot een jaar in open zee hebben doorgebracht.

Rekening houdend met met dynamische invloeden zoals de Californische stroming, suggereerden broers en zussen die in hetzelfde hetzelfde gebied leefden erop dat ze als larven dicht bij elkaar bleven en niet niet willekeurig verspreidden en dan weer bij elkaar kwamen als nieuwkomers.

"Dit verandert de manier waarop we verspreiding begrijpen totaal," zei hoofdauteur Daniel Ottmann. Daniel Ottmann, een afgestudeerde student integratieve biologie aan het Hatfield Marine Science Center. "We dachten dat larven gewoon werden losgelaten en dan grotendeels verspreid werden door stromingen, maar nu weten we dat gedrag dat dat wezenlijk kan veranderen."

De soorten komen voor van Alaska tot Baja California. Pelagische juvenielen (juvenielen in open zee) verzamelen zich vaak in drijvende matten van kelp, en de grote hoeveelheid tijd die larven en juvenielen in open zee doorbrengen wordt verondersteld dat ze zich over grote afstanden van hun ouderlijke bron kunnen verspreiden. bron.

"Dit onderzoek geeft ons een kijkje in een levensfase van de vissen waar we zo weinig over weten,. waar we zo weinig over weten," voegde Kirsten Grorud-Colvert, assistent-professor integratieve biologie aan de universiteit van professor integratieve biologie op de campus Corvallis van OSU. "We kunnen de de larven in de oceaan niet volgen; we kunnen niet vroeg naar hun gedrag en zien waar ze naartoe gaan. Maar met deze genetische techniek stelt ons in staat om te kijken hoe ze zich verspreiden, en dat verandert het gesprek. gesprek. Nu we weten dat broers en zussen op dezelfde plekken terechtkomen plaatsen terechtkomen, kunnen we overwegen hoe we deze soorten effectiever kunnen beheren en beschermen. deze soorten."

Omdat de samenklontering van larven meer vorm geeft aan het verspreidingsproces dan dan eerder werd gedacht, aldus Ottmann, onderstreept dit de noodzaak om beter te begrijpen wat er in de pelagische oceaan gebeurt om de groei te beïnvloeden, overleving en verspreiding van de larven. "Succesvolle rekrutering is cruciaal voor de populatiedynamiek van de meeste mariene soorten," zei hij. "Onze bevindingen hebben verstrekkende gevolgen voor ons begrip van hoe populaties met elkaar verbonden zijn door verspreidende larven."

Naast het wetenschappelijke aspect van de ontdekking is er ook de "gee whiz" factor, zoals Grorud-Colvert het beschrijft: "Deze kleine visjes, een paar dagen oud, daar in de reusachtige oceaan, zijn in plaats van overal heen te gaan waar dan ook naartoe, zijn in staat om te zwemmen en dicht bij elkaar te blijven op hun epische reis. Deze piepkleine dingen, die bij elkaar blijven in de open oceaan... dat is cool."