دریای عمیق قطب شمال: استعمار در حرکت آهسته

March 26, 2019 حیوانات کم تحرک فقط می توانند به آرامی زیستگاه های جدید را فتح کنند

در انتهای اعماق دریای قطب شمال، حیوانات مختلفی زندگی می کنند که به سنگ ها متصل شده اند و با دستگاه فیلتر یا شاخک ها برای تغذیه با حذف مواد مغذی از آنها زندگی می کنند. آب. با این حال، دهه ها می تواند بگذرد تا چنین مستعمره ای ایجاد شود. این نتیجه گیری دانشمندان مؤسسه آلفرد وگنر، مرکز هلمهولتز برای تحقیقات قطبی و دریایی (AWI) از یک آزمایش طولانی مدت 18 ساله است که اکنون در مجله "Limnology and Oceanography" گزارش می دهند.

برخی از انواع اسفنج ها بر روی سنگ ها می ایستند، شاخک های ستارگان پر (comatulida) و نیلوفرهای دریایی شاخک های خود را در جریان جریان وزن می کنند. هنگامی که وسایل نقلیه زیردریایی کنترل از راه دور در حال حرکت در بستر دریای اعماق قطب شمال هستند، دوربین های آنها بارها و بارها تصاویری از این حیوانات کم تحرک را می گیرند. مهم ترین زیستگاه آنها شامل سنگ های به اصطلاح دراپ استون است. اینها صخره ها و صخره هایی هستند که در خشکی یخ زده و به یخچال تبدیل شده و به دریا منتقل می شوند. به محض ذوب شدن یخ ها، سنگ ها به ته دریا فرو می روند و زمین محکمی را فراهم می کنند که بسیاری از این گونه ها بر آن تکیه می کنند.

اما چه مدت طول می کشد تا اولین مهاجران در آب های عمیق قطب شمال بتوانند از این پیشنهاد استفاده کنید؟ و چگونه مشارکت بیشتر توسعه می یابد؟ مایکل کلاگز از AWI توضیح می دهد: "تاکنون، ما تقریباً چیزی در مورد آن نمی دانستیم."

اکنون یافته های جدیدی از رصدخانه اعماق دریا HAUSGARTEN وجود دارد که در تنگه فرام بین اسپیتسبرگن و گرینلند قرار دارد. و در آن AWI مطالعات طولانی مدت اکولوژیکی مختلفی را انجام می دهد. در جولای 1999، مایکل کلاگز به همراه همکارانش از AWI یک قاب فلزی سنگین را در عمق 2500 متری بستر دریا قرار دادند. به آن صفحات به اصطلاح استقرار ساخته شده از آجر کلینکر، پلکسی گلاس و چوب بود که می‌توانست برای ساکنان کم‌تحرک زندگی کند.

در سال‌های 2003 و 2011، تیم این طرح با وسایل نقلیه زیرآبی کنترل از راه دور بازدید کردند. ; در پایان آگوست 2017، قاب در نهایت به سطح بازگردانده شد. اولین نویسنده نشریه علمی کنونی، کرستین مایر-کایزر، سپس صفحات استعمار نجات یافته را "دقت" کرد، ارگانیسم های منفرد را شمارش کرد، آنها را جمع آوری کرد و آنها را از نظر طبقه بندی طبقه بندی کرد.

"در این آزمایش، دیدیم که مایکل کلاگز می گوید که استعمار چنین زیستگاه هایی در اعماق دریای قطب شمال بسیار کند است. پس از چهار سال، تنها موجودات تک سلولی از گروه روزن داران بر روی صفحات ظاهر شدند. پس از دوازده سال، تنها یک حیوان چند سلولی به پولیپ Halisiphonia arctica اضافه شد. و حتی پس از 18 سال، تعداد بی مهرگان تنها به 13 گونه محدود شد.

از این عملکرد متوسط، محققان به این نتیجه نرسیدند که بسترهای سخت طبیعی زیستگاه مهمی نیستند - برعکس: "بدون مایکل کلاگز تاکید می‌کند که در اعماق دریای قطب شمال، تعداد کمی از حیوانات کم تحرک وجود نخواهد داشت. به نظر نمی رسد زباله های تمدنی که اکنون در اقیانوس ها وجود دارد جایگزین خوبی باشد. اگرچه تیم AWI قبلاً یک بطری پلاستیکی را روی تصاویر دیده است که توسط وسایل نقلیه زیر آب کنترل از راه دور گرفته شده است و روی آن یک زنبق دریایی رشد کرده است. این محقق توضیح می‌دهد: «اینگونه بود که ما به ایده استفاده از صفحات پلکسی گلاس در آزمایش خود رسیدیم. ما می‌خواستیم ببینیم که آیا می‌توان آن‌ها را به همان اندازه زیر خاک طبیعی پرجمعیت کرد.» به نظر نمی رسد که چنین باشد. به هر حال، پس از 18 سال، حیوانات کمتری نسبت به آجرهای کلینکر روی پلاستیک مستقر شده بودند. حتی ممکن است نزدیک به دو دهه برای رسیدن به تنوع زیستی از نظر تئوری ممکن روی صفحات کافی نبوده باشد. با این حال، صخره فوق‌الذکر بسیار قدیمی‌تر است و زمان بیشتری برای جذب طیف وسیع‌تری از ساکنان داشت. مایکل کلاگز می‌گوید: «اگر اختلالات ساکنان بی‌تحرک بستر دریا را از بین ببرد، دهه‌ها طول می‌کشد تا زندگی مشترک بهبود یابد.» در قطب شمال، چنین اختلالاتی می تواند از طریق ماهیگیری یا حفاری نفت و گاز رخ دهد. با این حال، عواقب گسترده ای قابل انتظار است، به عنوان مثال، در اعماق اقیانوس آرام، جایی که گره های منگنز در مقیاس بزرگ در آینده استخراج خواهند شد.