Ο ΟΗΕ διαπραγματεύεται για την προστασία της ανοιχτής θάλασσας

August 29, 2019 Το μέλλον των ωκεανών βρίσκεται σε κίνδυνο

Τα Ηνωμένα Έθνη διαπραγματεύονται μια διεθνή συμφωνία για την προστασία της ανοιχτής θάλασσας στη Νέα Υόρκη από τις 19 έως τις 30 Αυγούστου 2019. Η ανοιχτή θάλασσα καλύπτει όλες οι θαλάσσιες περιοχές που βρίσκονται σε απόσταση άνω των 200 ναυτικών μιλίων από τις ακτές και επομένως εκτός της εδαφικής κυριαρχίας των παράκτιων κρατών

"Πρόκειται για την προστασία του μπλε μισού του πλανήτη μας. Η ανοιχτή θάλασσα είναι ο μεγαλύτερος βιότοπος της γης με τεράστια βιοποικιλότητα και ωστόσο σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη. Τα σχέδια αλιείας, ναυτιλίας, γεωτρήσεων πετρελαίου και εξόρυξης βαθέων υδάτων δεν περιορίζονται πλέον στα χωρικά ύδατα. Για τη βιοποικιλότητα και το μέλλον των ωκεανών, είναι ζωτικής σημασίας να αξιολογηθούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων », εξηγεί ο Tim Packeiser, ειδικός θαλάσσιας προστασίας στο WWF Γερμανίας. "Επιπλέον, η διεθνής κοινότητα πρέπει επιτέλους να δημιουργήσει έναν νομικό μηχανισμό για τη δημιουργία και διαχείριση θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στην ανοιχτή θάλασσα, που είναι δεσμευτικές για όλα τα κράτη. Μέχρι στιγμής, αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει." Για πρώτη φορά, μια συγκεκριμένη πρόταση κειμένου για μια ωκεάνια συνθήκη πρόκειται να αποτελέσει αντικείμενο επίσημης διαπραγμάτευσης στη Νέα Υόρκη. Έως το 2020, τα Ηνωμένα Έθνη σκοπεύουν να συμφωνήσουν σε διεθνώς δεσμευτικούς κανόνες για την προστασία και τη βιώσιμη χρήση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας.

Ο δρόμος προς αυτή τη συμφωνία δεν είναι εύκολος: Μέχρι στιγμής, η αλιεία, η ναυτιλία ή η εξόρυξη βαθέων υδάτων είναι εξετάζονται και ρυθμίζονται χωριστά. Δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί διατομεακή συνεργασία των πολλών υπεύθυνων οργανισμών. Η συμφωνία θα πρέπει να διασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση της ανοιχτής θάλασσας, κατά προτίμηση χωρίς παρέμβαση στους υφιστάμενους κανόνες.

Υπάρχουν επίσης διαφορές όσον αφορά τη χρήση των θαλάσσιων γενετικών πόρων. Γονιδιακό υλικό από θαλάσσιους οργανισμούς χρησιμοποιείται, για παράδειγμα, στην κατασκευή ιατρικών ή καλλυντικών προϊόντων. Οι αναπτυσσόμενες χώρες θέλουν να συμμετέχουν στα κέρδη από τη χρήση. Οι βιομηχανικές χώρες απορρίπτουν ένα αντίστοιχο πρόγραμμα διανομής μέχρι στιγμής. Πρέπει επίσης να διευκρινιστεί ποιοι νέοι φορείς χρειάζονται για την επαρκή εφαρμογή μιας τέτοιας συνολικής συμφωνίας και πώς θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί.

"Οι εκπρόσωποι στη Νέα Υόρκη αντιμετωπίζουν συναρπαστικά και πολύ περίπλοκα ζητήματα. Το αποτέλεσμα αυτών των διαπραγματεύσεων θα διαμορφώνουν το μέλλον των ωκεανών", δήλωσε ο Tim Packeiser.

Περισσότερες πληροφορίες: https:// www.wwf.de.