Θανάσιμο ψάρι του Ατλαντικού ικανό να προσαρμοστεί σε υψηλά επίπεδα ρύπανσης

December 28, 2016 Πληθυσμοί θανατηφόρων ψαριών του άγριου Ατλαντικού έχουν βρεθεί ότι κατέχουν το ικανότητα προσαρμογής στην τοξική ρύπανση, σύμφωνα με νέα έκθεση δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science.

Μια συνεργατική ομάδα ερευνητών από διάφορα ιδρύματα ανακάλυψε ότι ορισμένοι πληθυσμοί αυτού του ψαριού ζουν σε αστικές εκβολές είναι έως και 8.000 φορές πιο ανθεκτικά από άλλα σε εξαιρετικά τοξικά βιομηχανικούς ρύπους όπως διοξίνες, βαρέα μέταλλα και υδρογονάνθρακες.

Για να προσδιορίσετε τον μηχανισμό πίσω από την προσαρμογή, τα γονιδιώματα των τεσσάρων συγκρίθηκαν άγριοι πληθυσμοί ανεκτικών στη ρύπανση θανατηφόρων ψαριών τέσσερις μη ανεκτικοί πληθυσμοί.

Τα γονίδια που ευθύνονται για το χαρακτηριστικό ήταν βρέθηκε ότι εμπλέκονται στον υποδοχέα υδρογονάνθρακα αρυλίου (AHR) μονοπάτι σηματοδότησης, το οποίο σε συνδυασμό με παρατηρήσεις απευαισθητοποίησης αυτής της οδού σε ανεκτικούς πληθυσμούς, οδήγησε τους ερευνητές στο συμπεραίνουν ότι η οδός AHR ήταν βασικός στόχος της φυσικής επιλογής.

Σύμφωνα με δελτίο τύπου που εκδόθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ: «Η ομάδα έδειξε επίσης ότι οι δυνητικά αρνητικές επιπτώσεις του η απευαισθητοποίηση της οδού AHR βελτιώθηκε μέσω αντισταθμιστικές προσαρμογές όσον αφορά τη ρύθμιση του κυτταρικού κύκλου και το ανοσοποιητικό λειτουργία του συστήματος. Αυτό, σε συνδυασμό με την ποικιλομορφία των ρύπων που υπάρχει στις εκβολές ποταμών, οδηγεί σε έναν σχετικά σύνθετο προσαρμοστικό γονότυπο σε άγριους πληθυσμούς σε σύγκριση με αυτόν των εργαστηριακών μοντέλων."

Καθηγητής John Colbourne, Πρόεδρος Περιβαλλοντικής του Πανεπιστημίου Η γονιδιωματική επέβλεπε την αλληλουχία των γονιδιωμάτων. Είπε ότι η έκθεση τόνισε την πολυπλοκότητα των διαδικασιών που εμπλέκονται στα ψάρια προσαρμογή, λέγοντας ότι το killifish του Ατλαντικού ήταν σε καλή θέση εξελίσσουν τις απαραίτητες προσαρμογές λόγω του μεγάλου πληθυσμού τους και σχετικά υψηλό επίπεδο ποικιλομορφίας DNA στους πληθυσμούς τους. Πρόσθεσε, «Δείχνει επίσης πώς το DNA των πληθυσμών που διαφέρουν στην ευαισθησία τους στους ρύπους μπορούν να αποκαλύψουν «υπογραφές» του δυσμενείς επιπτώσεις των χημικών ουσιών στο περιβάλλον."

Παρά τα ευρήματά της, η ερευνητική ομάδα προειδοποιεί κατά της χρήσης τους ανακάλυψη για να δικαιολογήσει τη ρύπανση του φυσικού περιβάλλοντος. Κύριος συγγραφέας Andrew Whitehead, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Το Τμήμα Περιβαλλοντικής Τοξικολογίας του Davis είπε, «Δυστυχώς, Τα περισσότερα είδη που νοιαζόμαστε για τη διατήρηση πιθανότατα δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτά γρήγορες αλλαγές επειδή δεν έχουν τα υψηλά επίπεδα γενετικής παραλλαγή που τους επιτρέπει να εξελίσσονται γρήγορα."

Διαβάστε περισσότερα: Το γονιδιωματικό τοπίο της ταχείας επανάληψης εξελικτική προσαρμογή στην τοξική ρύπανση στα άγρια ​​ψάρια