Hoe gaat het met Dragonets, Weever en Hooknoses?

Nieuwe evaluatiemethode toont de impact van visserij op "bijvangstsoorten"

Een nieuwe methode voor het beoordelen van visbestanden waarover weinig gegevens beschikbaar zijn, heeft aangetoond dat veel bijvangstsoorten in de wereldoceanen zich ver onder de internationaal overeengekomen minimumniveaus bevinden en dringend duurzaam beheer nodig hebben. Het onderzoek door een internationaal team van onderzoekers onder leiding van het GEOMAR Helmholtz Center for Ocean Research Kiel is onlangs gepubliceerd in het tijdschrift ICES Journal of Marine Science

Veel visbestanden wereldwijd staan onder toenemende druk door overbevissing, opwarming en vervuiling. Met behulp van internationaal gecoördineerde maatregelen, zoals vangstbeperkingen en -verboden of het aanwijzen van beschermde gebieden, wordt geprobeerd de druk op de visbestanden actief tegen te gaan. Zijn deze maatregelen voldoende om een duurzaam gebruik van de visbestanden op de lange termijn te garanderen? Een internationaal team van wetenschappers onder leiding van GEOMAR en het "Sea Around Us" initiatief van de Universiteit van British Columbia, Canada heeft nu een nieuwe, efficiënte testmethode ontwikkeld om dit beter te kunnen beoordelen. Ze komen tot de conclusie dat een aantal ongewenste maar regelmatig gevangen "bijvangstsoorten" veel meer bedreigd zijn dan eerder werd gedacht.

De methode, die bekend staat als "Abundance Maximum Sustainable Yields" of AMSY, vereist slechts een fractie van de gegevens die anders nodig zijn om de grootte van het bestand en de mate van bevissing in te schatten: de grootteverdeling van de gevangen vis en de gevangen hoeveelheid per dag of uur zijn voldoende. "Onze methode gebruikt willekeurige methoden en een hoog rekenniveau om de combinatie van bestandsgrootte en visserij te vinden die het beste past bij de beschikbare informatie," legt Rainer Froese, hoofdauteur van het onderzoek van GEOMAR, uit. "Er is geen excuus meer om visserijen niet zo te beheren dat gezonde bestanden gezonde vangsten opleveren."

Op dit moment is slechts van ongeveer een kwart van de bestanden in de wereld bekend hoe groot ze zijn en in welke mate ze worden bevist, voornamelijk omdat de gegevens die nodig zijn voor traditionele schattingsmethoden ontbreken. "We ontdekten dat van de 38 bestanden die we analyseerden, er 24 (63 procent) overbevist waren," zei Dr. Froese. "De meeste daarvan, zoals de Dragonets, Weever en Hooknoses, die als bijvangst in de Noordzee voorkomen, zijn nooit beoordeeld omdat het niet mogelijk was om traditionele populatiebeoordelingen uit te voeren. "

De nieuwe "AMSY-methode" levert ook eerste schattingen op voor veel soorten die wereldwijd commercieel worden gebruikt. Sommige landen, zoals India en China, die de oceanen als een belangrijke bron van eiwitten zien, passen de AMSY-aanpak al toe. Volgens Daniel Pauly, senior wetenschapper bij Sea Around Us, zal de visserijsector in deze landen veel baat hebben bij de nieuwe analyses, omdat de nieuwe methode een eenvoudige maar strenge evaluatie van visserijen mogelijk maakt en een soort revolutie in de visserijwetenschap betekent.