Πιστεύεται ότι ήταν ένα από τα πρώτα πλοία που βυθίστηκαν στο έδαφος της Ίστριας στην αρχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.Σύμφωνα με τα στοιχεία, το πλοίο ναυπηγήθηκε σε αγγλικό ναυπηγείο και εξοπλίστηκε με μηχανές J. Gilmore, από τις οποίες πήρε και το όνομά του. Στο καλοδιατηρημένο εσωτερικό του σκάφους μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση.

Ονομάζεται "ISTRA" για χρόνια, η πραγματική ταυτότητα αυτού του ναυαγίου καθιερώθηκε μόλις πρόσφατα ως το ατμόπλοιο "Hans Schmidt."

Περιοδεύοντας το Βαρόνο Gautsch είναι καλύτερο να ξεκινήσετε στην πρύμνη, μετά σε όλο το άνω κατάστρωμα προς την πλώρη. Αφού δείτε το εξωτερικό του πλοίου, θα πάρετε μια πολύ ευχάριστη αίσθηση της διαμονής στο ναυάγιο, ενώ πηγαίνετε για το ανώτερο κατάστρωμα όπου έχει απομείνει ο σκελετός από χάλυβα.

Το ιταλικό ναρκαλιευτικό ναυπηγήθηκε το 1913 και βυθίστηκε το 1944. Μέχρι το 1929 έφερε το όνομα "Pilade Bronzetti". Βυθίστηκε από βρετανικό αεροσκάφος που το εντόπισε κατά τη διάρκεια αναγνωριστικής πτήσης. Η τορπίλη έσπασε το πλοίο στη μέση και ως εκ τούτου η πλώρη και η πρύμνη απέχουν μεταξύ τους περίπου πενήντα μέτρα.

Οι κακές καιρικές συνθήκες του Νοεμβρίου του 1912 ήταν μοιραίες για την τύχη του Romagna, ενός φορτηγού πλοίου που βυθίστηκε κοντά στο Rovinj. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που απέπλευσε, μεταφέροντας σιτηρά από τη Ραβέννα στην Τεργέστη. Σήμερα βρίσκεται σε βάθος 40 μέτρων, με μήκος 60 μέτρων, σχεδόν πλήρως καλυμμένο από κομμάτια αλιευτικών διχτυών.

Το ιταλικό εμπορικό ατμόπλοιο "Varese" βυθίστηκε το 1915 ενώ μετέφερε φορτίο από την Τεργέστη στην Τύνιδα. Λόγω της κακοκαιρίας, ο καπετάνιος αποφάσισε να καταφύγει στο λιμάνι της Πούλα. Κατευθυνόμενο προς την πόλη, το πλοίο προσέκρουσε σε νάρκη η οποία κατέστρεψε την πλώρη, με αποτέλεσμα το πλοίο να βυθιστεί στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα.

Ένα ρυμουλκό που βυθίστηκε τη δεκαετία του 1960 χρησιμοποιούνταν για τους ελιγμούς των μεγαλύτερων πλοίων στο λιμάνι. Έχει μήκος 15 μέτρα, οπότε δεν υπάρχει δυνατότητα να μπείτε στο εσωτερικό του ναυαγίου.

Κατασκευάστηκε το 1956 στο ναυπηγείο Uljanik της Πούλα ως μέρος του στόλου του Τίτο και σχεδιάστηκε για να λειτουργήσει ως πλοίο διοίκησης του γιουγκοσλαβικού ναυτικού. Το κύτος του είναι κατασκευασμένο από χάλυβα, ενώ τα καταστρώματα είναι από αλουμίνιο. Είναι το πρώτο σκόπιμα βυθισμένο πλοίο στην Κροατία με μέγιστο βάθος 34 μέτρα.

Ο κατακόρυφος τοίχος που κατεβαίνει από τα 10 - 14 μ. έως τα 28 μ. είναι γεμάτος τρύπες και μικρά σπήλαια διαφόρων μεγεθών που μπορούν εύκολα να επιθεωρηθούν χωρίς να μπείτε μέσα σε αυτά. Σε βάθος 26 μ., στο βράχο έχει σφηνωθεί ένα κατάρτι πλοίου με μερικά υπολείμματα του πλοίου που είναι ακόμη ορατά.

Αν και τα ρεύματα δεν είναι πάντα ισχυρά εδώ, οι δύτες πηγαίνουν προς μία μόνο κατεύθυνση – με το ρεύμα – για να εξασφαλίσουν ευκολότερη και πιο ευχάριστη κατάδυση. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα τοποθεσία, καθώς οι καταδύσεις γίνονται κατά μήκος τοίχων και βράχων που σχηματίζουν 2 – 3 καταρράκτες, σε βάθος 15 μ., 18-20 μ. και κάτω από 20 μ.