دریچه های هیدروترمال فانتوم در اعماق دریا

August 3, 2016 تحقیق توضیح می دهد که چگونه موجودات زنده بین دریچه های گرمابی حرکت می کنند
جوامع بسیار تخصصی در دریچه های گرمابی در اعماق دریا شکل می گیرند. این جوامع اغلب صدها یا هزاران کیلومتر از هم فاصله دارند و باعث می شود که زیست شناسان دریایی تعجب کنند که چگونه لاروهای یک گونه از یک مکان به مکان دیگر سفر می کنند. با استفاده از تجزیه و تحلیل اقیانوس شناسی و ژنتیکی پوسته های جنس Bathymodiolus، یک تیم بین المللی از دانشمندان به سرپرستی مرکز تحقیقات اقیانوسی GEOMAR Helmholtz کیل ثابت کردند که دریچه های هیدروترمال هنوز کشف نشده ای در بین دریچه ها وجود دارد که به عنوان نقاط میانی عمل می کنند. کرم‌های لوله‌ای گل‌مانند بزرگ، صدف‌های تا پایی، کرم‌های زره‌دار و ماهی‌های شبح‌آلود تنها برخی از موجوداتی هستند که تنوع منحصربه‌فردی دریچه‌های گرمابی گرم (که به آن‌ها سیگاری‌های سیاه نیز می‌گویند) در اعماق دریا را تشکیل می‌دهند. توسعه چنین اکوسیستم هایی با فعالیت های زمین ساختی و آتشفشانی در کف اقیانوس مرتبط است. دریچه های هیدروترمال اغلب ایزوله و دور از یکدیگر هستند. در خط الراس میانی آتلانتیک، آنها چند صد - حتی هزاران - کیلومتر از هم فاصله دارند. بسیاری از حیواناتی که در آنجا زندگی می کنند پس از رسیدن به بلوغ در زیر زمین باقی می مانند. تنها در مرحله لاروی خود است که می توانند از یک مکان به مکان دیگر حرکت کنند. اینکه چگونه تبادل بین جمعیت های مختلف تسهیل می شود، در میان دانشمندان یک راز باقی مانده است، زیرا مطالعه توزیع لارو در اقیانوس عملاً غیرممکن است. این مطالعه که در مجله بین المللی Current Biology منتشر شده است، این پدیده را روشن می کند. "برای تشخیص تبادل بین دریچه های گرمابی مختلف در Mid-Atlantic Ridge، ما از ترکیبی از تجزیه و تحلیل ژنتیکی با وضوح بالا و شبیه سازی کامپیوتری توزیع لارو استفاده کردیم. به عنوان مثال، ما از پوسته های جنس Bathymodiolus استفاده کردیم. دکتر کورینا بروسینگ از GEOMAR به آلمانی می‌گوید: «این جانوران یکی از گونه‌های اصلی در اکوسیستم‌های گرمابی هستند. او نویسنده این مطالعه است. برای اقیانوس شناسان شرکت کننده، این مطالعه برای اولین بار بود، زیرا هیچ داده ای در مورد الگوهای جریان در اعماق دریا وجود نداشت. پروفسور دکتر آرن بیاستوک از GEOMAR توضیح داد که آنها از چندین مدل اقیانوسی قبل از شبیه سازی واقعی از الگوهای رانش لارو استفاده کرده و اقتباس کرده اند. به گفته دکتر Biastoch، داده های مدل سازی متعاقباً توسط تجزیه و تحلیل مولکولی پشتیبانی شد - ترکیبی که به ندرت مورد استفاده قرار می گرفت. این تیم سپس نشانگرهای مولکولی را برای تجزیه و تحلیل خود روابط توسعه دادند، زیرا داده های ژنتیکی Bathymodiolus هنوز توسعه نیافته بود. با انجام این کار، محققان دریافتند که اگرچه تبادل بین جمعیت های مختلف وجود دارد، اما در یک نسل اتفاق نمی افتد، زیرا لاروها معمولاً بیش از 150 کیلومتر رانده نمی شوند. پروفسور دکتر تورستن رویش، پروفسور GEOMAR، گفت که باید دریچه های هیدروترمال یا زیستگاه های کشف نشده ای با ماهیت مشابه در خط الرأس اقیانوس اطلس وجود داشته باشد که به عنوان نوعی توقف عمل می کند و تبادل بین جوامع مختلف را تسهیل می کند. وی افزود که آنها از این "ایستگاه ها" به عنوان سنگ های پله فانتوم یاد می کنند، زیرا مکان آنها و نحوه طراحی آنها را نمی دانند. نتایج این مطالعه مرتبط است زیرا اکوسیستم های گرمابی حاوی ذخایر سولفید هستند که به عنوان منابع معدنی بالقوه برای آینده شناخته می شوند. دکتر بروسینگ گفت که اگر ذخایر سولفید تخریب شده باشد، باید مناطق حفاظتی مناسب با در نظر گرفتن مسیرهای مهاجرت ساکنان منحصر به فرد چشمه های آب گرم ایجاد شود. او امیدوار است که کار آنها بتواند به تحقیقات بیشتر در مورد سایر موجودات و مناطق جغرافیایی منجر شود تا از اطلاعات جمع آوری شده برای توسعه تلاش های حفاظتی موثر استفاده شود. اطلاعات بیشتر:  www.geomar.de همچنین ببینید: کشف دریچه هیدروترمال در خلیج کالیفرنیا کاوش دریچه های گرمابی در مجمع الجزایر آزور محققان نقشه سه بعدی میدان گرمابی در اقیانوس آرام را گردآوری کردند