© The ocean absorbs 90 percent of the additional heat energy from the atmosphere
(c) Jan Steffen / GEOMAR (CC BY 4.0)
© Increase of manmade CO₂ (column up to 3000 meters depth) in the oceans between 1994 and 2007. Areas with a high increase are coloured yellow,
(c) Gruber et al., Science, 2019
© Our seas are gigantic heat storage
(c) Olaf Klodt
اقیانوس به عنوان مخزن دی اکسید کربن انسان
March 24, 2019
پروژه تحقیقاتی جذب CO2 از اقیانوس‌ها را بین سال‌های 1994 تا 2007 تعیین میکندهمه دی‌اکسید کربن (CO2) که هنگام سوزاندن سوخت‌های فسیلی در هوا آزاد می‌شود، در جو باقی نمی‌ماند و به گرمایش جهانی کمک می‌کند. . اقیانوس‌ها و اکوسیستم‌های حومه شهر مقادیر قابل‌توجهی از انتشار CO2 توسط انسان را از جو جذب می‌کنند. بدون این به اصطلاح سینک کربن، غلظت CO2 در اتمسفر به طور قابل توجهی بالاتر و تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان به نسبت قوی تر خواهد بود.
اقیانوس ها CO2 را در دو مرحله جذب می کنند: اول، CO2 در آب های سطحی حل می شود. . سپس توسط پمپ های سیرکولاسیون دریایی توزیع می شود. جریان‌های اقیانوسی و فرآیندهای اختلاط، CO2 محلول را از سطح به اعماق حوضه‌های اقیانوس منتقل می‌کنند، جایی که در طول زمان انباشته می‌شود.
این سوال که اقیانوس دقیقاً چه مقدار از CO2 انسانی را می‌گیرد، در تحقیقات آب و هوایی محوری است. یک تیم بین المللی از دانشمندان به رهبری ETH زوریخ و با مشارکت مؤسسه آلفرد وگنر اکنون در تعیین دقیق پتانسیل جذب CO2 اقیانوس در یک دوره سیزده ساله موفق شده اند. همانطور که توسط محققان در شماره فعلی Science گزارش شده است، بین سال های 1994 و 2007، اقیانوس های جهان در مجموع حدود 34 گیگاتن (تن متریک) کربن ساخته دست بشر را از جو خارج کردند. این مربوط به حدود 31 درصد از کل انتشار CO2 ساخته شده توسط انسان در این دوره است.
درصد دریافت CO2 با 200 سال گذشته پس از صنعتی شدن تفاوتی ندارد، اما مقدار مطلق آن متفاوت است: تا زمانی که اتمسفر غلظت CO2 افزایش می‌یابد، پتانسیل جذب CO2 اقیانوس‌ها تقریباً متناسب با آن توسعه می‌یابد - هر چه محتوای CO2 در هوا بیشتر باشد، بیشتر توسط دریا جذب می‌شود - تا زمانی که در نقطه‌ای اشباع شود.
در حالی که نتایج کلی نشان‌دهنده عملکرد بالای ذخیره‌سازی دائمی اقیانوس‌ها در بودجه جهانی کربن است، محققان تفاوت‌های قابل‌توجهی در نرخ ذخیره‌سازی مناطق مختلف دریایی پیدا کردند.
بنابراین، بین سال‌های 1994 و 2007، اقیانوس اطلس شمالی حدود 20 درصد کمتر از مقدار CO2. نیکلاس گروبر، پروفسور فیزیک محیطی در ETH زوریخ توضیح می‌دهد: «این احتمالاً به دلیل ضعیف شدن پمپ گردشی اقیانوس اطلس شمالی در اواخر دهه 1990 است که به نوبه خود ناشی از تغییر آب و هوا بود. در همین حال، هرچه ظرفیت جذب CO2 در اقیانوس اطلس شمالی کمتر باشد، با جذب قابل توجهی بالاتر در اقیانوس اطلس جنوبی همراه بود، در نتیجه افزایش کلی اقیانوس اطلس در CO2 ساخته دست بشر به طور کلی همانطور که انتظار می رفت توسعه یافت. محققان همچنین نوسانات مشابهی را در اقیانوس جنوبی، اقیانوس آرام و اقیانوس هند ثبت کردند.
پیش نیازهای این تحقیق اندازه گیری دقیق غلظت CO2 و سایر پارامترهای شیمیایی و فیزیکی در دریاهای مختلف از سطح تا دریا بود. بستر دریا تا عمق شش کیلومتری.
اطلاعات بیشتر:
www.ethz.chپیوند به مطالعه:
science.sciencemag.org /content/363/6432/1193.