از اسکله، حدود 400 متر شنای سطحی یا زیر آب دارید تا به صخره ای به عمق حدود 30 متر برسید. با تاریک شدن هوا در این دریاچه، نور بیاورید. همچنین به جایی که در حال شنا هستید توجه کنید و به جلو نگاه کنید زیرا تعداد زیادی درخت فرو رفته در اطراف دریاچه وجود دارد.

این تنها سایت غواصی محلی در منطقه مونترال است که به شما امکان می دهد به عمق 100 فوت برسید. این معدن آب شیرین عصر سه شنبه و در طول روز در تعطیلات آخر هفته باز است. 20 دلار هزینه دسترسی فقط نقدی وجود دارد که باید پس از ورود پرداخت شود.

این سایت در نزدیکی Parc des Ancres واقع شده است. پارکینگ زیادی در دسترس است. همچنین یک منطقه بزرگ سرپوشیده مناسب برای تکمیل دفترچه های ثبت وجود دارد. این سایت به طور گسترده برای آموزش استفاده می شود. آب در اینجا کم عمق با حداکثر عمق 7 متر است. این منطقه توسط کوه در سه طرف محافظت می شود، آب آرام است.

پارک زیرآبی St-Zotique دارای چهار خرابه Fédéral 11، The Teddy W، The Anne-Marie G، و Fédéral 4 است، لنگرهای متعددی که همگی با کابل ها به هم متصل شده اند تا گم نشوند.

این سایت غواصی در کانال قدیمی سولانژ (دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد) است. این مکان جالب در نزدیکی پارک د آنکرس (در اینجا بسیاری از لنگرهای قدیمی کشتی را خواهید یافت) دارد. سایت کم عمق با آب بسیار آرام است. به این ترتیب، لجن کشیدن آن آسان است.

در سال 1958 راه دریایی سنت لارنس ایجاد شد. عمق راه دریایی افزایش یافت تا کشتی های بزرگتر بتوانند به دریاچه های بزرگ سفر کنند. به این ترتیب بسیاری از روستاها، راه های جاده، قفل ها، خانه های برق، کانال ها زیر آب رفته و توسط غواصان قابل مشاهده است.

پارک ایالتی Ahern یک منطقه حفاظت شده ایالتی 128 هکتاری در لاکونیا در دریاچه وینیسکوام در منطقه دریاچه های نیوهمپشایر است. در تمام طول سال باز است و غواصی، پیاده‌روی، قایق‌سواری بدون موتور، دوچرخه‌سواری و ماهیگیری را ارائه می‌دهد. تمام مسیر را تا منطقه ساحل رانندگی کنید تا پارک کنید.

Winnisquam حدود 10.5 مایل طول و 1.5 مایل عرض دارد و خط ساحلی آن تقریباً 28.2 مایل است. پنج جزیره وجود دارد: Pot، Three، Hog، Loon و Mohawk.

Sandbar بزرگ در انتهای جنوب غربی دریاچه Winnisquam درست در شمال پل Route 3 که با قایق با لنگرگاه اسان قابل دسترسی است، از ماه مه تا اکتبر بیشتر سال ها قابل دسترسی است.

در سال 1958 راه دریایی سنت لارنس ایجاد شد. عمق راه دریایی افزایش یافت تا کشتی های بزرگتر بتوانند به دریاچه های بزرگ سفر کنند. به این ترتیب بسیاری از روستاها، راه های جاده، قفل ها، خانه های برق، کانال ها زیر آب رفته و توسط غواصان قابل مشاهده است.